Αφήστε με να περάσω τις πόρτες
και τα σίδερα της ψύχωσης
Να μπω μες στη φωτιά και να βγω
το σκιάχτρο που φέρνει μαζί τη φλόγα
που θα το λιώσει
Αφήστε μου τούτη
τη ρακένδυτη σιωπή κάποιου
που διαλύεται
σαν τα ψίχουλα τα πεταμένα
του άρτου του
Αφήστε μου την κραυγή
του σφαζόμενου ζώου
γιατί θέλω να μάθω τι ήταν
τι θα’ ναι μια γλώσσα
Δεν ζητώ να μου αφήσετε άλλο
Μόνον αυτή την κακοτράχαλη ράχη
όπου μιλάς και ανοίγει σαν ψίχα ψωμιού
ένας δρόμος αλήθειας
ή μια ανταύγεια ωραιότητας
Ως φιλεύσπλαχνος Κρίνος
θα σας φέρω «ό,τι έχει μείνει
από ευωδιά και από φως