Ψυχή του θρήνου, του μαρτυρίου και της θυσίας, έγραψε ο Κωστής Παλαμάς για τη Στέλλα Βιολάντη, την ηρωίδα του Ξενόπουλου που εξυψώνεται στα όρια του ιδανικού, γιατί θέλησε να ζήσει μια ζωή διαφορετική από την άπνοη και τετριμμένη που ζουν όλοι γύρω της.

Η όμορφη και ξεχωριστή Στέλλα Βιολάντη είναι ερωτευμένη με τον γοητευτικό και περιζήτητο Χρηστάκη Ζαμάνο που δουλεύει στο αγγλικό τηλεγραφείο. Όταν ο πατέρας της, ένας από τους ισχυρότερους άντρες της Ζακύνθου, μαθαίνει ότι εκείνη έστειλε μια επιστολή στον Χρηστάκη ανταποκρινόμενη στον έρωτά του, τη φυλακίζει στη σοφίτα του σπιτιού, περιμένοντας να αλλάξει γνώμη και να υπακούσει στο θέλημά του. Όμως η Στέλλα δεν υποχωρεί, δηλώνοντας πως προτιμάει να χάσει τη ζωή της παρά να απαρνηθεί τον Χρηστάκη…

Η ζωή παρουσιάζει συχνά συμπτώσεις εκπληκτικές. Από μια τέτοια πηγάζει κι η τραγωδία της Ισαβέλλας. Ο Έννερης που την αγαπά και τη διεκδικεί με πάθος ερμηνεύει την τραγωδία αυτή ψυχρά, φιλοσοφικά, σαν μια φυσική, λογικότατη συνέπεια προηγουμένων περιστατικών. Ο Ερμάννος πάλι, που η σύμπτωση τον πλήττει όσο και την Ισαβέλλα, βλέπει σ’ αυτήν ένα θαύμα, δάκτυλο θείο, εκδικητικό. Όταν τα σκοτεινά οικογενειακά μυστικά έρχονται στο φως ένα ένα, η Ισαβέλλα, πολιορκημένη και από τους δύο, θα χρειαστεί να διαλέξει τη λύση: τη μελλοντική ευτυχία της ή τη θυσία.