Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΔΙΠΟΛΙΚΟΥ

Είμαι ακόμη ζωντανός, παλεύω, αγωνίζομαι, δίνω μάχες καθημερινά να σταθώ όρθιος. Πέφτω και σηκώνομαι για να ξαναπέσω και να ξανασηκωθώ. Πιο δυνατός; Όχι απαραίτητα, αλλά σημασία έχει να σηκωθώ. Να βρω τρόπο από κάπου να πιαστώ, να αγκιστρωθώ για να μην ξαναπέσω. Τουλάχιστον να κρατηθώ όρθιος για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο διάστημα. Και φυσικά, γνωρίζω ότι αυτό δεν θα κρατήσει για πάντα. Θα πέσω ξανά, αλλά η «μαγκιά» είναι να επινοείς εκείνες τις ασφαλιστικές δικλείδες που θα σε βοη¬θήσουν να σηκωθείς ξανά και ξανά και ξανά...

Ο Βαγγέλης Μάστορας κάνει μια λυτρωτική κατάθεση ψυχής, κατα-γράφοντας τις εμπειρίες του ζώντας πενήντα και πλέον χρόνια με τη διάγνωση της διπολικής διαταραχής. Μιας σοβαρής ψυχικής νόσου που δεν είναι πλήρως ιάσιμη, αλλά απλώς διαχειρίσιμη και ελέγξιμη υπό προϋποθέσεις.

Σε μια εποχή με σημαντική έξαρση των ψυχικών ασθενειών, ο συγγραφέας, με τον άμεσο, γλαφυρό, χωρίς φτιασίδια και ωραιοποιήσεις λόγο του, έχει στόχο να συμβάλει στη μείωση του κοινωνικού στίγματος και των προκαταλήψεων, ακόμα και του φόβου που ακολουθεί τους ψυχικά νοσούντες, και φυσικά να απαντήσει στην ανάγκη να κατανοήσουμε τι σημαίνει να ζεις ως ψυχικά ασθενής. Με αυτή την έννοια απευθύνεται σε όλους μας, και ιδιαίτερα σε όσους ζουν με τον εφιάλτη της ψυχικής νόσου, αλλά και στους ανθρώπους του περιβάλλοντός τους.