Ο Κάρολος Κουν αποτελεί αναμφισβήτητα σημείο αναφοράς στη διερεύνηση σημαντικών ζητημάτων του ελληνικού θεάτρου του εικοστού αιώνα: όροι της πρωτοπορίας, σκηνική ερμηνεία του αρχαίου δράματος» ανάπτυξη μιας ιδιαίτερης σκηνοθετικής αισθητικής, καθώς και μιας ξεχωριστής υποκριτικής «σχολής». Ο χαρακτήρας, αλλά και οι ιδιομορφίες του Θεάτρου Τέχνης ως πολιτισμικού φαινομένου της μεταπολεμικής ελληνικής σκηνής, έχουν ερευνητικό εύρος και μέγεθος: καίριες δραματολογικές επιλογές, σκηνικές προτάσεις ανάδειξης της ιδιαιτερότητας των συγγραφέων, παράδειγμα συγκρότησης και λειτουργίας ενός θιάσου ρεπερτορίου με συνέχεια στον χρόνο, αλλά και μια ιδιόμορφη σύνδεση με τη Δραματική Σχολή. Σύνδεση που συναρτάται με την ιδιαίτερη σχέση του δασκάλου-σκηνοθέτη με τους μαθητές-ηθοποιούς και η οποία δεν έχει αποκλειστικά παιδαγωγική σημασία, αλλά γίνεται καθοριστικός δημιουργικός άξονας για την παράσταση.

Η κριτική προσέγγιση της πολυσχιδούς και χρονικά εκτεταμένης δημιουργικής πορείας του Κάρολου Κουν μοιάζει έργο απαιτητικό, αλλά και επιστημονικά ερεθιστικό. Επιβάλλει στους σύγχρονους μελετητές την ανάγκη χρήσης ανανεωμένων μεθοδολογικών εργαλείων, καθώς και την ανάγκη μετακίνησης πέρα από τον «μύθο Κουν» και πέρα από εκείνα τα σχήματα του παρελθόντος, τα οποία ορισμένες φορές αποδείχθηκαν γενικόλογα και μονότροπα εκθειαστικά. Η ερμηνεία και αποτίμηση του έργου του επιβάλλει επίσης την τοποθέτηση της καλλιτεχνικής του πορείας στα ευρωπαϊκά θεατρικά παράλληλα, εξετάζοντας αφενός τη δομή και την οργάνωση του θιάσου του αναλογικά με τη δομή και την οργάνωση σημαντικών ευρωπαϊκών θιάσων, και αφετέρου την ανταπόκριση που είχαν οι παραστάσεις αρχαίου δράματος κατά τις περιοδείες του Θεάτρου Τέχνης ανά τον κόσμο.

Στο πλαίσιο αυτό, στόχος του συλλογικού τόμου είναι να εμπλουτίσει την έρευνα γύρω από το έργο του Κάρολου Κουν, παρουσιάζοντας πρωτότυπες μελέτες σε ειδικά ζητήματα που αναδεικνύουν ποικίλες πτυχές της προσωπικότητάς του, των αισθητικών του αρχών και των καλλιτεχνικών του πρακτικών. Στις τρεις κύριες ενότητες του τόμου ακολουθείται μία χρονολογική σειρά, ξεκινώντας από την εποχή της ερασιτεχνικής του ενασχόλησης, έτσι ώστε να αναδειχθεί εναργέστερα ο χάρτης της καλλιτεχνικής διαδρομής του σκηνοθέτη, οι ποικίλες μεταβάσεις, οι ενδεχόμενες ρήξεις, αλλά και οι συνέχειες των βασικών αισθητικών του αρχών.