Ο Δρ. Χανς Ντίτριχ Μάγιερλαντ, ένας δαιμόνιος ελβετογερμανός βιολόγος γενετιστής, έχει αποστολή να αποσπάσει διά της βίας με επιθέσεις και τραυματισμούς τα εξαιρετικά γονίδια από το DNA νεαρών ταλαντούχων καλλιτεχνών, αν δεν συμφωνήσουν να γίνουν εθελοντές στα πειράματα του Ινστιτούτου για την "εξέλιξη του ανθρώπου": πιανίστες του Royal School of Music του Λονδίνου στα σκοτεινά δρομάκια του Σόχο, κορσικανοί γλύπτες στα στενά της Βία Βένετο, ρουμάνες χορεύτριες από το μπαλέτο του Μπεζάρ στην λίμνη της Γενεύης, οκτάχρονους Ισπανούς χορωδούς στην εκκλησία της πλατείας Σάντα Μαρία της Βαρκελώνης και άτεκνες ελληνίδες που ήθελαν να αποκτήσουν παιδιά με ξένα ωάρια και σπέρμα.

Ο "σύγχρονος Φρανγκεστάιν" καθισμένος απερίσπαστα πίσω από την απαγορευμένη είσοδο στο υπόγειο του σκοτεινού εργαστηρίου του, έπρεπε να επιλέξει με ακρίβεια, μπροστά από το μικροσκόπιο τα έμβρυα με τα επιθυμητά χαρακτηριστικά "μωρών επί παραγγελία" των πελατισσών του στο τελευταίο στάδιο.

Απίστευτα παράδοξο, χωρίς ηθικούς φραγμούς, το θέμα του βιβλίου μάς θέτει αντιμέτωπους με την κρίσιμη επιλογή: θα εμπιστευθούμε το μέλλον της ζωής στις τεχνικές γενετικής για επεμβάσεις κατά βούληση στο ανθρώπινο DNA, μέχρι να εξαλειφθούν οι ασθένειες, με απώτερη επιδίωξη την ευζωία, και με επίκτητα χαρίσματα για εμάς και τα παιδιά μας; Πού τραβάμε τη διαχωριστική γραμμή;

Για το έργο της Λίνας Σόρογκα ο Τίτος Πατρίκιος έγραψε:
"...Ο λόγος με τον οποίο αρθρώνεται η αφήγησή της είναι συναρπαστικός".