Στις 24 Απριλίου 1941 η στρατιωτική ηγεσία της Ελλάδας υπογράφει την παράδοση της χώρας στο ναζιστικό καθεστώς της Γερμανίας και στο φασιστικό της Ιταλίας.

Τα όπλα σίγησαν στα βόρεια σύνορα για να ηχήσουν δαιμονικά εντός των συνόρων. Οι γερμανοί εισέβαλαν στην Ελλάδα και μαζί με τους συμμάχους τους, ιταλούς και βούλγαρους, μοίρασαν τα εδάφη της. Και ξεκίνησαν και οι τρεις τις ληστρικές εκκαθαρίσεις σπέρνοντας το θανατικό και τον τρόμο στα χωριά και στις πόλεις. Οι μαχητές παίρνουν το δρόμο του γυρισμού με το κεφάλι ψηλά.

Μα είναι μακρύς και δύσβατος ο δρόμος της επιστροφής τους. Κι ήταν κάποιοι που έκαναν μήνες να φτάσουν στα σπίτια τους. Κι άλλοι που χάθηκαν περιπλανώμενοι στα δάση και τις ερημιές της συλλογισμένης πατρίδας. Ένα βουρκωμένο ποτάμι έβγαινε μπρος τους κι έκλεινε τους δρόμους. Κι ένα βουρκωμένο ποτάμι κυλούσε στις φλέβες τους κι άνοιγε τους δρόμους. Καταιγίδες ξεσπούσαν εντός τους, όταν σηκώνονταν τα νερά του και βάθαινε ο βυθός του. Μέσα στον κουρνιαχτό της κατοχής και στην οργή της αντίστασης, ο θάνατος κι η ζωή στριμώχνονται εναγωνίως στο δίχτυ των ταλαντεύσεων. Ποιανού τελικά έγραψε η μοίρα να ζήσει και ποιανού να πεθάνει;