ΜΙΑ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ

Αντικείμενο της μονογραφίας είναι η λειτουργία των υγειονομικών δομών - ιατρείων , υδροθεραπευτηρίων, στρατιωτικών συναφών υπηρεσιών, νοσοκομείων - στην Θεσσαλονίκη και τον ’θω από των απαρχών μέχρι του 1912. Η πρώτη ενότητα αναφέρεται στους φορείς περιθάλψεως στην Μακεδονία της ελληνορωμαϊκής αρχαιότητος και των Μέσων Χρόνων. Η δεύτερη εστιάζει στην βορειοελλαδική μητρόπολη και το αγιώνυμο Όρος κατά τους πρώτους αιώνες της Τουρκοκρατίας, στην δε τρίτη εξετάζονται αναλυτικώς τα πρόσωπα και οι δομές κατά την όψιμη οθωμανική περίοδο.

Θεμελιώδης ιδιομορφία του έργου είναι το γεγονός ότι σε όλες τις περιπτώσεις πρωτότυπα παραθέματα σε υποσημείωση υποστηρίζουν και διευκρινίζουν τα λεγόμενα. Περαιτέρω, εκτεταμένη βιβλιογραφία ολοκληρώνει τις ενότητες. Με τον τρόπο αυτό το κείμενο λειτουργεί σε δύο παράλληλα επίπεδα, καθώς είναι δυνατόν να προσεγγισθεί αφ’ ενός ως ρέουσα εξιστόρηση των κυρίων εξελίξεων στην υγεία και περίθαλψη, και αφ’ ετέρου ως εργαλείο ερευνητικής εμβαθύνσεως σε επί μέρους ζητήματα.