Η αφήγηση δεν είναι λιτή φαίνεται λιτή επειδή είναι αριστουργηματική. Η αφήγηση δεν είναι άτεχνη, δείχνει άτεχνη γιατί βασίζεται στην πραγματική ζωή. Ο αναγνώστης έχει συνήθως μπροστά του έναν συγγραφέα, εδώ δεν συμβαίνει αυτό, ο αναγνώστης εισέρχεται σ’ έναν θρύλο με πόνο και χαρά, ύμνο και θρήνο, απελπισία κι ελπίδα, αδικία και ατυχία, έρωτα και απογοήτευση, αλλά, πάνω απ’ όλα αίσθηση του μέτρου, αφοσίωση στο καθήκον, ευγένεια, ακεραιότητα, ήθος, λεπτότητα αισθημάτων, πίστη και αντοχή. Αγάντα σημαίνει ’ντεξε.

Το αφηγηματικό μυστικό της Μαρίας, κεντρικής ηρωίδας του βιβλίου, είναι ότι δεν υποκρίνεται τον συγγραφέα, δεν γράφει αλλά αφηγείται. Και καθώς στηρίχτηκε στον Θεό, χάρη στην πίστη της, κατόρθωσε να εκδηλώσει όλες τις ιδιότητες τού μεγαλειώδους ανθρώπου που έκρυβε μέσα της. Μόνο γι’ αυτό της αξίζει κάθε έπαινος. Και Αγάντα σημαίνει ’ντεξε.

Ο Λόγος της ρέει σαν το νερό στο αυλάκι, αγνοώντας πως κάποιος το παρακολουθεί και ακούει το κελάρυσμά του. Ίσως τα επιμέρους γεγονότα συμπίπτουν με τη ζωή κάποιων γυναικών ωστόσο εδώ πρόκειται για μια καθόλου συνηθισμένη ζωή που το βλέμμα και η πένα της την κάνουν ακόμα πιο συναρπαστική. Διότι Αγάντα σημαίνει ’ντεξε.

Τι σημαίνει «συναρπαστική ζωή;» Πολλοί έχουν ζήσει συγκλονιστικές στιγμές στη ζωή τους ως καλλιτέχνες, ως αθλητές, ως επιστήμονες, ως αστροναύτες... και όταν πέθαναν έγραψαν και οι εφημερίδες γι’ αυτούς. Η Μαρία, παρά την απίστευτη σκληρότητα που αντιμετώπισε και τις αλλεπάλληλες αδικίες και πικρίες που την πότισαν οι γύρω της, οι «δικοί» της, έζησε μια ζωή με απαράμιλλη αισιοδοξία, ευρηματικότητα, θάρρος, πίστη, αντοχή, συγχωρητικότητα και, πάνω απ’ όλα, Αγάπη. Ασφαλώς, Αγάντα σημαίνει ’ντεξε.