O Κωνσταντίνου Νικολάου στην πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Βιογραφία ενός χεριού» παραθέτει τριάντα εννέα αντισυμβατικά ποιήματα που συνδιαλέγονται γόνιμα με την ιστορία, την τέχνη, τη λογοτεχνία και τις προκλήσεις της σύγχρονης καθημερινότητας, χωρίς ωστόσο να πέφτουν στην παγίδα της σπουδαιοφάνειας. Με ανανεωτική διάθεση, ιδιαιτέρως κριτική προσέγγιση αλλά και χιούμορ, επανεξετάζει γνωστά θέματα και πρόσωπα δοκιμάζοντας ασυνήθιστα πρίσματα με αποτέλεσμα την απρόσμενη εξέλιξη στην τροπή των ποιημάτων και κατά συνέπεια στην αίσθηση που αποπνέει η ανάγνωσή τους.

Η ποίηση του Κωνσταντίνου Νικολάου αν και διατηρεί χαμηλούς τόνους δεν εξωραΐζει. Οπλισμένη με ειρωνεία κι έντονες εικόνες δε διστάζει ν’ αμφισβητήσει και εν τέλει ν’ ανατρέψει παγιωμένες πεποιθήσεις προτείνοντας εναλλακτικές ερμηνείες της ανθρώπινης συνθήκης.