Τα στενά όρια της κοινωνίας στη εποχή της μεταχουντικής Ελλάδας δεν στάθηκαν ικανά να κρατήσουν την Αρτεμη δέσμια στο νησί της. Η μόρφωση, σκέφτηκε, αυτή είναι η βάση για το πέταγμά μου στην ζωή, «θα βγω έξω», θα φύγω. Μετά δούλεψε πολύ να χτίσει σχέσεις και εμπορικές επαφές, τόσο που στο τέλος τα κατάφερε.

Έχετε μπρος στα μάτια σας ένα πολύ χρήσιμο πόνημα για νέους και νέες που ανοίγουν τα φτερά τους να πετάξουν στην ζωή, αλλά και για όχι και τόσο νέους ανθρώπους που, κουνώντας το κεφάλι, όλα τώρα τα βλέπουν σαν από την αρχή να είχαν μάτια όπως αυτά της κυρίας Αρτεμη Ριζάρη.