Ποια ήταν η πρώτη φορά που είδα την πορτοκαλί κοπέλα; Θυμάμαι πως ήταν μια Κυριακή σαν κι αυτή, στο ίδιο πάρκο. Θυμάμαι ακόμα το γρασίδι όπου είχα ξαπλώσει. Μερικές φορές απορώ αν η πορεία μου θα ήταν διαφορετική αν είχα πράξει αλλιώς. Αλλά πλέον δεν έχει νόημα να σκέφτομαι τι θα γινόταν εάν. Ο ήλιος με ζεσταίνει και κλείνω τα μάτια καθώς φέρνω στη μνήμη μου τη μυρωδιά του ανθού πορτοκαλιού. Ήταν μεθυστική? το άρωμα μιας ιστορίας. Τότε όμως δεν γνώριζα ότι θα έβρισκα καταφύγιο στο ανθοπωλείο. Τα λουλούδια έχουν γίνει φίλοι και σύμμαχοί μου και κρατούν κρυφά όλα τα μυστικά μου. Έχει περάσει κιόλας ένας χρόνος! Κι όμως, μέσα σε λίγους μήνες έχω μάθει πράγματα για τον εαυτό μου που περίμεναν απαρατήρητα. Ακόμα και τώρα δεν γνωρίζω ποια διαδρομή πρέπει ν’ ακολουθήσω στη ζωή μου. Ωστόσο, μέσα από τα σκαμπανεβάσματα, πηγαίνω τυφλός σ’ ένα μέλλον που ανυπομονώ να φτάσω. Για την ώρα όμως θα σφίξω αυτό το τετράδιο στα χέρια μου.