Ο Σταύρος δεν χρειάστηκε επιχειρήματα για να εγκαταλείψει τη γυναίκα του. Της πέταξε την απόρριψη στα μούτρα και μαζί, οκτώ χρόνια ολέθριας σχέσης. «Ερωτεύτηκα» είπε, ορθά κοφτά, χωρίς κορδελάκια, φιόγκους και περιτύλιγμα, αφήνοντάς την να αγωνίζεται για το μεροκάματο στα εργοστάσια, ώστε να αναθρέψει τα δίδυμα που της άφησε αμανάτι. Στήριγμα στην προσπάθειά της να ζήσουν αξιοπρεπώς, στάθηκε ο Αγγελος -ο δίδυμος με τα καλά γονίδια- που παρά το νεαρό της ηλικίας, ανέλαβε αμέσως ρόλο κηδεμόνα. Ήταν εκείνος που φρόντιζε τον αδερφό του, σε όλες τις φάσεις της ζωής του. Που ξενυχτούσε στο προσκεφάλι του όταν αρρώσταινε, που τον κουβαλούσε στην πλάτη του, όταν εκείνος δεν είχε άλλο κουράγιο να περπατήσει. Εκείνος, που έγραφε εκμεταλλευόμενος την καταπληκτική τους ομοιότητα, όταν ο Γρηγόρης -ο δίδυμος με τα κακά γονίδια- πήγαινε αδιάβαστος στο γυμνάσιο, με κίνδυνο να τον μηδενίσουν. Πατέρας και αδερφός, που θα μοιραζόταν τα πάντα μαζί του, εκτός από μια λεπτομέρεια. Την Εύα, που έμελλε να γίνει γυναίκα του, με τα κακά γονίδια να καραδοκούν για το στραβοπάτημα, επιδιώκοντας να γευτούν, τον απαγορευμένο καρπό του έρωτά του...