Διαβάζοντας τον τίτλο, "Ένδεκα Γράμματα από το Μέτωπο" με υπότιτλο "σε μια Γυναίκα", αναρωτιέται κανείς "για ποιο μέτωπο" και "ποια γυναίκα" πρόκειται.
Αλλά τα μέτωπα είναι τόσο πολλά, που δεν έχει νόημα να τα προσδιορίσεις• μεγαλύτερη σημασία έχει "ποιος είναι αυτός που γράφει", από το οποίο προκύπτει και το "σε ποια γυναίκα απευθύνεται".
Όποιος βρεθεί στο μέτωπο, έξω από το σπίτι και την καθημερινότητά του, νιώθει εξόριστος, κάτι σαν πρόσφυγας, ακόμα και αν υπερασπίζεται την πατρίδα του, και αυτό τον οδηγεί σ έναν αδιέξοδο κατήφορο, εκτός εάν έχει το θάρρος, και το χάρισμα, να γίνει προφήτης. Συνεπώς, εάν δεν ήταν απαγορευτικά μακρύς, ο υπότιτλος θα μπορούσε να είναι: "Για τη γυναίκα του εξόριστου, του πρόσφυγα και του προφήτη".

Και αυτό ακριβώς διακηρύσσει εδώ ο ποιητής. Αν ο πόλεμος είναι η αποτυχία του ανθρώπου να λειτουργήσει ως άνθρωπος, ο ποιητής εδώ βρίσκει τον δρόμο του "παρά τα μυδραλιοβόλα και τα πυρ", αναδύεται αναλλοίωτος κι επιστρέφει "στα απλά του έργα, τα καθημερινά".