Η σχολική μάθηση, ως προϊόν πολυεπίπεδου εκπαιδευτικού σχεδιασμού που οδηγεί στη γνωστική, κοινωνική και συναισθηματική εξέλιξη του μαθητή, καθώς και η διδασκαλία, ως σκοποθετικά οριοθετημένο και μεθοδολογικά δομημένο εργαλείο επίτευξης της μάθησης, είναι έννοιες πολυδιάστατες ως προς τα στοιχεία που τις συνθέτουν, σύμφωνα με τη μετανεωτερική θεώρηση του εκπαιδευτικού έργου.

Στην παρούσα μονογραφία εξετάζονται οι βασικές πτυχές του εκπαιδευτικού έργου, της σχολικής μάθησης και της διδακτικής αποτελεσματικότητας. Προσδιορίζονται η έννοια και τα στάδια της επαγγελματικής ανάπτυξης του εκπαιδευτικού, οι παράγοντες που επηρεάζουν το κλίμα μάθησης στη σχολική τάξη, καθώς και οι βασικοί πυλώνες της διδακτικής αποτελεσματικότητας, ειδικότερα δε η στοχοθεσία και τα μαθησιακά αποτελέσματα, οι διαδικασίες σχεδιαστικού προγραμματισμού και οργάνωσης της διδασκαλίας, καθώς και η διασύνδεση της διδακτικής αποτελεσματικότητας με τις διδακτικές επιλογές, τον διδακτικό αναστοχασμό και, εν τέλει, τη σταδιακή μεταβίβαση της μαθησιακής υπευθυνότητας από τον εκπαιδευτικό προς τον μαθητή. Υπό το παραπάνω πρίσμα, μελετώνται μεθοδολογικές προσεγγίσεις, διαδικασίες αξιολόγησης της μαθητικής επίδοσης και τεχνικές ορθολογικής διαχείρισης του διδακτικού χρόνου και εξετάζονται παιδαγωγικά ζητήματα που αφορούν αφενός μεν στη διαχείριση της επικοινωνίας στη σχολική τάξη σε σχέση με τα θεσμοθετημένα όρια δράσης του εκπαιδευτικού και τη "δύναμη" του μαθητή, αφετέρου δε στις στρατηγικές πρόληψης και αντιμετώπισης των αποκλινουσών συμπεριφορών στη σχολική τάξη. Στο ίδιο πλαίσιο διερευνάται, τέλος, ο διττός ρόλος του εκπαιδευτικού, δηλαδή ο αξιακός/ψυχοπαιδαγωγικός και ο ακαδημαϊκός/διδακτικός, η αλληλεπιδραστική σχέση του σχολείου με την οικογένεια, αλλά και η επίδραση της σχέσης αυτής στην επίδοση και τη γενικότερη συμπεριφορά του παιδιού όσον αφορά στον βαθμό εμπλοκής του στις μαθησιακές και κοινωνικο-πολιτιστικές δραστηριότητες της σχολικής ζωής.

Χωρίς οι παραπάνω εξεταζόμενες πτυχές να εξαντλούν το θέμα του εκπαιδευτικού έργου, της σχολικής μάθησης και της διδακτικής αποτελεσματικότητας, συνθέτουν, ωστόσο, ένα ευρύ φάσμα θεωρητικών αρχών και εφαρμοστικών στρατηγικών που υποστηρίζουν τον σύγχρονο εκπαιδευτικό, προκειμένου αυτός να ασκεί το έργο του με ώριμο επαγγελματισμό, καθιστώντας τη σχολική μάθηση ενδιαφέρουσα και νοηματοδοτημένη όχι μόνο για τους μαθητές του αλλά και για τον ίδιο, καθώς η τελευταία, ως εξελικτική νοητική και συμπεριφορική διαδικασία, διαθέτει αμφίδρομο χαρακτήρα και επηρεάζει τον άνθρωπο σε όλες τις φάσεις του κοινωνικού του βίου.