17 Ιουλίου 2011, χαράματα: Στα κατεχόμενα της Κύπρου βρίσκονται δολοφονημένα τα 94 παιδιά που είχαν απαχθεί δυο μέρες πριν.
17 Ιουλίου 2011, απόγευμα: Φορώντας ένα κατακόκκινο ματωμένο κουστούμι παραδίδεται ως αυτουργός των φόνων ο Βραζιλιάνος ιδιοκτήτης ξενοδοχείων Κάρλος Λόπεζ Εντίνιο Αλβάρο. Τι σχέση έχει με την φρικιαστική αυτήν εκατόμβη ο νοσηλευόμενος του Δρομοκαΐτειου Διονύσης Ταλλανδιανός, ο Βήτα (όπως αυτοαποκαλείται), που περιπλανιέται στο όρος Αιγάλεω την Πρωτομαγιά του 2017;

Οι Καθαρμοί αφηγούνται την ιστορία του Διονύση Ταλλανδιανού, που 37 χρόνια μετά την εξολόθρευση της οικογένειάς του κατά την τούρκικη εισβολή το 1974 επιστρέφει στα κατεχόμενα με βραζιλιάνικο όνομα, αγοράζει ένα εγκαταλελειμμένο ξενοδοχείο στην Κερύνεια και οργανώνει τους φόνους των παιδιών. Αλλά θύμα του είναι και ο νοσηλευόμενος του Δρομοκαΐτειου. Οι Καθαρμοί αποτελούν το τελευταίο μέρος της μυθιστορηματικής τριλογίας «Πένθος και έξαρση», που ο Αλέξανδρος Μ. Ασωνίτης έγραφε επί δέκα και πλέον χρόνια.

«ΤΤάφο! Εκδίκηση! Δειλέ!», οι φωνές γαντζώνονται στα βλέφαρά του, «ΤΤάφο! Εκδίκηση!», τον σπρώχνουν, τον πετάνε, τον ποδοπατάνε, «Εκδίκηση! Δειλέ!», σκοντάφτει, σηκώνεται, σκοντάφτει, τον κυνηγάνε... πού ’ν’ η πύλη του νεκροταφείου, πού ’ν’ το σπίτι της Κλαούντιας, ο Ατλαντικός, πού πέφτει η Ελλάδα, η Κύπρος, πού ’ναι λακκουβιασμένοι οι δικοί του... ...αλλά ο Βήτα, «γεια σου, Θοδωράκη!» φώναξε με πάθος, σαν να φώναζε στον εαυτό του που χόρευε ζεμπέκικο, και του ξέφυγε ένας λυγμός που απορροφήθηκε απ’ τα σπασίματα όταν ο τυφλός τραγουδιστής...