Δε θα ήθελα ποτέ σε αυτό το αφήγημα να προσδιορίσω κάποια μορφή "ηθικής". Και γιατί να υπάρχει; Συγκεκριμένα, όταν κάποιος προβάλλει, δεικνύει ή διανύει "πορεία ηθικής", (μες στη μορφή της μπορούμε να δεχθούμε τα πάντα), εκείνος με τη σειρά του θα πρέπει να δεχθεί τη δική μας. Οπότε η μόνη λύση που υπάρχει θα είναι: πως ο κάθε τι ή είναι αλήθεια ή είναι ψέμα, πιστεύω ή δεν πιστεύω, το κάνω ή όχι. Γι αυτό λοιπόν -παρόλη σας την ευέλπιδη αυστηρότητα- αφήνομαι να τονίσω: κάνε ό,τι κάνεις γιατί το θέλεις εσύ• όμως, για δέκα τουλάχιστον χρόνια νόμιζέ το νεκρό. Αμφέβαλε για τον εαυτό σου όταν η αμφιβολία είναι πηγή και συνέχισε τον εαυτό σου με Φως• όσο υπάρχουν Αστέρια, όταν χαθούν θα είσαι το Φως.