Ο Ούγκο Γκρότιους εισάγει στο παρόν έργο του ένα πλήθος καινοτόμων ιδεών που χαρακτηρίζουν την σύγχρονη εποχή μας καθιστώντας τη σκέψη του πάντα επίκαιρη. Ασκώντας κριτική στην κατά Μποντέν έννοια της κυριαρχίας εισαγάγει την διάκριση των εξουσιών 150 χρόνια πριν από τον Μοντεσκιέ όπως επίσης και την έννοια της λαϊκής κυριαρχίας, αποδεικνύοντας με νομικά επιχειρήματα το γιατί έχουν κυριαρχία τα αντιπροσωπευτικά σώματα. Αντλεί την επιχειρηματολογία του από την Αρχαία Ελλάδα (Θουκυδίδη, Αριστοτέλη), την Ρώμη, το Βυζάντιο και τη σχολή του Ακινάτη. Δείχνει λογικά το δικαίωμα κήρυξης πολέμου για την υπεράσπιση σημαδιών κυριαρχίας, το δικαίωμα του συναθροίζεσθαι με άλλα μέρη για την διεξαγωγή αυτού του πολέμου, το πότε ένας τέτοιος πόλεμος είναι δίκαιος δημόσιος πόλεμος, το πώς μεταβιβάζεται κυριαρχία από το ένα εμπόλεμο μέρος στο άλλο πέραν των υλικών λαφύρων και λείας κ.λπ..

Εφαρμόζει την θεωρητική του ανάλυση στο ιστορικό γεγονός της Ολλανδικής Εξέγερσης κατά της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του ισπανού Φιλίππου Β, στην οποία συμμετείχε ενεργά όντας επιφανές στέλεχος της Ολλανδικής διπλωματίας και ως ο βασικός θεωρητικός θεμελιωτής της Συνθήκης της Βεστφαλίας που αποτελεί μέχρι σήμερα τον κεντρικό πυρήνα της συγκρότησης των κρατών κατά το (Γκροτιανό) Σύστημα Διεθνούς Δικαίου. Αποδεικνύει το δικαίωμα ανταρσίας λόγω επιβολής φορολογίας από τον επικυρίαρχο (Ισπανούς) προς τους κυριαρχούμενους (Κάτω Χώρες) και το γιατί πρόκειται για δημόσιο δίκαιο (μη εμφύλιο) πόλεμο. Η εισαγωγή αποσκοπεί να καταδείξει το ιστορικό και θεωρητικό πλαίσιο στο οποίο κινείται ο Γκρότιους, ενώ τα πιο κρίσιμα αποσπάσματα παρατίθενται στο λατινικό πρωτότυπο στο τέλος του βιβλίου.