10 ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΠΥΡΟ ΚΑΡΑΒΑ

Με αυτό το βιβλίο-δώρο επιχειρούν να συνομιλήσουν με τον ακαδημαϊκό δάσκαλο Σπύρο Καράβα, αναδεικνύοντας προβληματισμούς παρόμοιους με όσα μοιράστηκαν μαζί του στις πολύχρονες διασταυρώσεις τους.

Η Βίκυ Καραφουλίδου αναλύει την πολιτική σκέψη του Ιάκωβου Πιτσιπιού (1859-1860) που κινείται ανάμεσα στο έθνος και στην αυτοκρατορία.
Ο Ανδρέας Λυμπεράτος ερευνά τις σχέσεις γαιοκτησίας και έθνους στα μεταοθωμανικά Βαλκάνια.
Ο Τάσος Κωστόπουλος προσεγγίζει την επαναστατική βία ως ένοπλο συνδικαλισμό μέσα από τη διαπλοκή κομιτατζήδων και αγροτικού ζητήματος (1893-1912).
Η Μαρία Μανδαμαδιώτου παρουσιάζει τις βουλευτικές εκλογές του 1912 στη Λέσβο και τις συναφείς εννοιολογήσεις της «πατρίδας» και του «έθνους».
Ο Λεωνίδας Εμπειρίκος και ο Παρασκευάς Ματάλας σχολιάζουν τις χρήσεις της γενεαλογίας με αφορμή δύο επιστολές του Γιάννη Ψυχάρη στον Μωρίς Μπαρρές το 1920 καθώς και την προτομή του στη Χίο.
Η Ντίνα Μουστάνη μελετά τους «διαλελυμένους» γάμους στη Μητρόπολη Δημητριάδος στη Μαγνησία (1900-1920).
Η Αντα Κάπολα εκθέτει όψεις της ζωής των πολιτικών εξόριστων στη Φολέγανδρο επί μεταξικής δικτατορίας.
Ο Δημήτρης Μάντζαρης ερευνά την τύχη της 5ης φάλαγγας της Wehrmacht στην Ελλάδα και των Γερμανών αντιφασιστών στα νησιά του Αιγαίου (1943-1944).
Η Ελένη Κυραμαργιού προσεγγίζει το ζήτημα των γηγενών παραπηγματούχων της Δραπετσώνας στην απογραφή του 1959.
Η Ειρήνη Μανωλοπούλου παρουσιάζει αναπαραστάσεις της ακοής σε ένα πουριτανικό κήρυγμα του 17ου αιώνα.

Μέσα από τα ποικίλα ζητήματα που αναπτύσσονται στον τόμο αυτό, τις ιστορίες από την Ευρώπη και τα Βαλκάνια, τη Μακεδονία και το Αιγαίο, τη Μυτιλήνη και τη Χίο, γίνεται καταφανής η διαρκής αναμέτρηση με τις βεβαιότητες και τα στερεότυπα, έγνοια που αποτελεί μια σταθερά στη διδασκαλία και στο έργο του Σπύρου Καράβα.