Το βιβλίο «Συρροή και Στρατιωτικός Ποινικός Κώδικας» επιχειρεί μια δογματική επαναπροσέγγιση της συρροής μέσα από το παράδειγμα του στρατιωτικού ποινικού δικαίου. Ελέγχει κριτικά ως βάσεις την αρχή της απαγόρευσης ακόμα και εν μέρει διπλής απαξιολόγησης έναντι του κριτηρίου εξάντλησης της απαξίας, την αρχή της αμοιβαίας ολικής ανεξαρτησίας μεταξύ των τυποποιήσεων εγκληματικών μορφών, τις αρχές της φαινομενικής συρροής έναντι της μέτρησης μονάδων εννόμου αγαθού και την μετατόπιση από τις λογικές σχέσεις του πλάτους σε εκείνες του βάθους μεταξύ των νομοτυπικών μορφών εγκλήματος.

Το έργο φιλοδοξεί να εισφέρει, όχι μόνο το σταθερό περίγραμμα για κάθε σχετική μεθοδολογία, αλλά και το συμπέρασμα ότι η κρίση ορισμένης σχέσης συρροής δεν είναι οριστικά απαλλαγμένη από την ιστορικότητά της. Απευθύνεται στον δικηγόρο, τον δικαστή και κάθε νομικό παρέχοντάς του το απαραίτητο θεωρητικό και πρακτικό πλαίσιο σε σχέση με το ζήτημα της συρροής των στρατιωτικών εγκλημάτων, τόσο μεταξύ τους όσο και με εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου.