Στη μονογραφία «Η απαγόρευση των κομματικών εκδηλώσεων των δικαστικών λειτουργών» μελετάται ο κανόνας της παραπάνω απαγόρευσης, όπως ισχύει στην ελληνική έννομη τάξη. Ειδικότερα, ο συγγραφέας εστιάζει στην ερμηνεία του παραπάνω κανόνα της «απόλυτης απαγόρευσης» σύμφωνα και με το άρθρο 29 παρ. 3 εδ. α’ Συντ., που συνιστά έναν από τους ειδικούς περιορισμούς δικαιωμάτων που συνοδεύει τη δικαστική ιδιότητα. Ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα κρίνεται και η περαιτέρω εξέταση της αντιμετώπισης του ζητήματος αυτού και σε νομοθεσίες άλλων ευρωπαϊκών κρατών. Η ελεγχόμενη προβληματική συνδέεται και με άλλους ειδικούς περιορισμούς που ισχύουν για τους δικαστικούς λειτουργούς καθώς και ευρύτερα με το θέμα της οριοθέτησης της πολιτικής τους έκφρασης, που αποτελεί ένα ζήτημα τρέχουσας επικαιρότητας.

Το έργο διακρίνεται σε δύο θεματικά μέρη. Το πρώτο μέρος περιλαμβάνει την ερμηνευτική προσέγγιση του κανονιστικού περιεχομένου του άρθρου 29 παρ. 3 εδ. α’ του ελληνικού Συντάγματος. Έπεται η ερμηνευτική επεξεργασία των σχετικών διατάξεων του Κώδικα Οργανισμού Δικαστηρίων & Κατάστασης Δικαστικών Λειτουργών. Ιδιαίτερο πρακτικό αντίκρισμα για τους αναγνώστες έχει η συμπλήρωση της ερμηνείας του εσωτερικού νομικού πλαισίου με καταγραφή παραδειγμάτων εφαρμογής του απαγορευτικού κανόνα που γίνεται συστηματικά και με ιδιαίτερη επιτυχία από τον συγγραφέα. Το παρόν έργο καθίσταται ιδιαιτέρως χρήσιμο για τον νομικό αλλά και τον δικηγόρο, καθώς αναλύονται συναφείς δυσεύρετες αποφάσεις του ΕΔΔΑ, και στη συνέχεια αναδεικνύονται οι κυριότερες από τις ευρωπαϊκές ρυθμίσεις του ζητήματος. Τέλος, το έργο ολοκληρώνεται με την παράθεση εύστοχων συμπερασμάτων.