ΠΩΣ Η ΓΡΑΦΗ ΑΠΟ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΕΓΙΝΕ ΔΗΜΙΟΙΥΡΓΙΚΗ

Όταν πέφτεις στο κρεβάτι και κοιτάς το ταβάνι, τι χρώμα έχει; Ποια είναι η κατάστασή σου; Ποια είναι η αίσθηση του σώματός σου; Τι σκέψεις περνάνε από το νου σου; Ποια συναισθήματα χορεύουν στο μυαλό σου; Μπορείς να καταγράψεις αυτό που συμβαίνει μέσα σου εκείνες τις στιγμές, κοιτώντας απλά το ταβάνι;

Οι στιγμές αυτές αποτελούν τις στιγμές “ταβανοθεραπείας” που επιδιώκουν να δημιουργήσουν λίγο χώρο και χρόνο μέσα μας, ανάμεσα στην ήδη πιεσμένη καθημερινότητά από τον πολυάσχολο και γεμάτο τρόπο ζωής μας. Το βιβλίο που κρατάτε αποτελεί ένα βιωματικό προϊόν από τις στιγμές “ταβανοθεραπείας” που προσπάθησε μέσα σε διάρκεια 8 ετών μία νέα κοπέλα μέσα από την καταγραφή διάφορων ιστοριών, μεγαλώνοντας μέσα στα χρόνια της Ελλάδας της κρίσης. Στην κατάσταση της “ταβανοθεραπείας” η γραφή παρουσιάζεται αρχικά ως ένα ασφαλές και θεραπευτικό πλαίσιο αλλά εν τέλει ως έναν δημιουργικό χώρο για να μπορεί το άτομο να στοχάζεται, να παρατηρεί, να εξελίσσεται και να μεγαλώνει αλλά και να αλληλεπιδρά καλύτερα με την εξωτερική πραγματικότητα. Η αξία της γραφής παραλληλίζεται με την ποιητική του Καβάφη ενώ προ(σ)καλεί όλους μας μέσα από ερωτήσεις που ξεπηδούν -μεταφορικά- από τα ταβάνια του μυαλού μας και αφορούν ορισμένους τομείς της Ζωής, να κάνουμε το δικό μας εσωτερικό ταξίδι σε κατάσταση “ταβανοθεραπείας”.