Η επιθυμία του Τούμας Τράνστρεμερ να δώσει λυρική μορφή σε υπερβατικές ή οριακές εικόνες, σε πράγματα που ξεπερνούν τις διανοητικές ικανότητες του ανθρώπου ή σε μια υπαρκτική εχεμύθεια, τον οδηγεί συχνά σε μια εκστατική προσέγγιση του κόσμου. Η γλώσσα των ποιημάτων του, όμως, δεν είναι ποτέ σκοτεινή ή ασαφής. Αντίθετα, ο Τράνστρεμερ διατυπώνει τα οράματά του με σπάνια διαύγεια και ακρίβεια, που σκοπό έχουν την άμεση και πλήρη επικοινωνία και με το θέμα του και με τον αποδέκτη του ποιήματός του.