Το αισθητό ως κάτι αρχέγονο και το αρχέγονο ως κάτι αισθητό. Η αφή, το άγγιγμα, η όσφρηση, η όραση, όλο το σώμα επικοινωνούν με τον χρόνο και τον χώρο, με τις μνήμες και τον θάνατο τον ίδιο. Από τον θάνατο αναδύεται ζωή, και κάποτε τα σώματα βγαίνουν από τον εαυτό τους για να αφεθούν στη ροή του αρχέγονου. Το τώρα φέρει μέσα του τότε και το μετέπειτα, όπως το σκοτάδι φέρει μέσα του φως και το φως σκοτάδι.