Ο τίτλος του βιβλίου με την διάσταση ανάμεσα στην κατάρα της μεταπολίτευσης από την μια και τις προοπτικές διεξόδου από την άλλη εκφράζει την θεωρητική και πρακτική εμπειρία του συγγραφέα. Κατά πρώτον περιγράφει την όλη παρακμιακή πορεία που εφάρμοσαν τα κόμματα εξουσίας στην Ελλάδα με κορυφαία συμβολή του ΠΑΣΟΚ στην αρνητική αυτή εξέλιξη, που καθόρισε την ζωή της Ελλάδας σε όλες της τις εκφάνσεις, πολιτικές και κοινωνικές, κατά την διάρκεια της μεταπολίτευσης , μετατρέποντας τελικά τον πατριωτισμό σε εθνομηδενισμό. Ποτέ ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα αναδεικνυόταν στην κυβέρνηση, χωρίς την "αιμοδοσία του" από στελέχη και ψηφοφόρους του μεταλλαγμένου ΠΑΣΟΚ. Αυτή η "φαουστική" μετάλλαξη ενός "πατριωτικού" κόμματος σταδιακά σε εθνομηδενιστικό δεν ήταν καθόλου τυχαία. Είχε τις αφορμές και τις αιτίες της, όπως αναλύονται διεξοδικά και με επιχειρήματα στο ανά χείρας βιβλίο.

Τα αποτελέσματα αυτής της παρακμιακής πορείας τα βιώνουμε, μετά από μια μακρά περίοδο "παρασιτικής κραιπάλης" και πλήρους ασυδοσίας, που εφάρμοσε το ΠΑΣΟΚ και στην συνέχεια και τα άλλα κόμματα, με τελική "νομοτελειακή" κατάληξη τα μνημόνια και την κρίση, πάλι σε όλα τα επίπεδα: Ηθικά, πνευματικά, πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά και με μια λέξη πολιτισμικά με την έννοια της καταρράκωσης όλων των αρχών και αξιών που συνέχουν μια κοινωνία για να υπάρχει και να προκόβει. Τελικά "αριστεροί, κεντρώοι και δεξιοί" ενσωματώθηκαν μέσα από μια μακροχρόνια στρατηγική στο σημερινό καπιταλιστικό σύστημα της πατρίδας μας, που ελέγχεται από εξωθεσμικούς παράγοντες εντός και εκτός Ελλάδας.

Με βάση αυτήν την τραγική πραγματικότητα επιχειρεί ο συγγραφέας να σηματοδοτήσει την αντίστροφη πορεία που είναι υποχρεωμένη η Ελλάδα να ακολουθήσει, για να βγει από τα αδιέξοδα, που λανθασμένα αποδίδονται στην οικονομία και με αυτήν την έννοια δεν προσφέρουν καμία υπηρεσία στην διέξοδο από τα αδιέξοδα, γιατί απλούστατα η οικονομία δεν είναι η βασική αιτία της πανθομολογουμένης κρίσης. Επί πλέον η Ελλάδα είναι και πάλι εγκλωβισμένη σε ένα θανατηφόρο δίλημμα ανάμεσα σ αυτό που λέγεται "δεξιά" και "αριστερά" που αποτελεί κατάλοιπο του διχασμού της ελληνικής κοινωνίας σε εμφυλιοπολεμικά σύνδρομα, τα οποία οδήγησαν ανέκαθεν στην καταστροφή της Ελλάδας, εξυπηρετώντας μέσα από αυτόν τον διαχρονικό διχασμό του "διαιρεί και βασίλευε" την εκμετάλλευσή του από τα ντόπια και ξένα συμφέροντα.

Τέλος αναδεικνύεται μέσα από όλα τα συμφραζόμενα η αναγκαιότητα ενός δημοκρατικού πατριωτικού κινήματος που είναι η μόνη ασφαλής εγγύηση διεξόδου από τα αδιέξοδα.