Η ποίηση του Μιχάλη Κιοσέ είναι ένα φρέσκο αεράκι με αρώματα και νοσταλγική αγάπη για τις ομορφιές της φύσης και της ψυχής, με κοινωνικές ευαισθησίες, ενώ τη διαπερνά λεπτός λυρισμός. Εκεί βλέπεις την ανατολή, το ηλιοβασίλεμα, τη μονότονη βροχή. Απλώνεις το χέρι και χαϊδεύεις τους αγαπημένους σου. Περπατάς σε απόμερες μεριές και χάνεσαι στη μαγεία του έρωτα. Και δεν σε νοιάζουν τα χρόνια που κουβαλάς, απλώς θέλεις να ζήσεις.