Στο ανα χείρας πόνημα γίνεται μια μικρή αναδρομή στην ιστορία της περιοχής των Σερρών. Δίνεται όμως κυρίως έμφαση στα γεγονότα του πρώτου μισού του 17ου αιώνα, τα οποία καταγράφει στο χρονογράφημα του ο Σερραίος κληρίκός Οικονόμος Παπασυναδινός από το Μελικίτζη. Μέσα στην συγκεκριμένη χρονογραφία περιγράφονται προσωπικές αλλά και οικογενειακές στιγμές, εκκλησιαστικά και κοινωνικά γεγονότα αλλά και θέματα, τα οποία συμπληρώνουν την γενική Εκκλησιατική Ιστορία.

Δίνουμε ιδιαίτερη προσοχή σε αναφορές του Παπασυναδινού στις περιγραφές για την έμπονη καθημερινότητα των χριστιανών κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας. Παρουσιάζουμε τους τρεις άγνωστους Σερραίους Νεομάρτυρες της πίστης, τον Πάτρουλα (+1598), τον Μανώλη Μποσταντζόγλη (+1603) και τον Αλέξανδρο Ταταρχάνη (+1630), οι οποίοι παρά την προτροπή των Τούρκων, την ώρα του μαρτυρίου, να αλλαξοπιστήσουν για να σωθούν προτίμησαν το φρικτό μαρτύριο παρά να αρνηθούν τον Χριστό.

Όμως οι πιο σχετικές με το σήμερα αναφορές έχουν έχουν να κάνουν με τις πολλές επιδημίες και πανδημίες που αντιμετώπισε η περιοχή των Σερρών αλλά και ευρύτερα όλος σχεδόν ο τότε γνωστός κόσμος. Η πιο δύσκολη μάλιστα πανδημία από τις περιγραφόμενες είναι αυτή που ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 1641 και αφαίρεσε την ζωή 12.000 Σερραίων δηλαδή του μισού περίπου πληθυσμού. Σημαντικός όμως αλλά και ιδιαίτερα επίκαιρος είναι ο τρόπος που αντιμετώπισαν τον πόνο, την αρρώστια και τον θάνατο οι Σερραίοι. Το αποτέλεσμα ήταν, μέσα στο γενικό μεγάλο θανατικό της πανδημίας, να σταματήσουν να πεθαίνουν οι χριστιανοί.