Στην πρώτη της ποιητική συλλογή η Μαρία Μπουρμά οριοθετεί τη θέση της στα γράμματα με έναν τρόπο παιγνιώδη και ταυτόχρονα βαθύ. Στο αιώνιο παιχνίδι ζωής-θανάτου με τα ζάρια που ρίχνει ο Μεγάλος Ταχυδακτυλουργός. Στην αφή και την έλλειψή της. Στο υπαρξιακό άγχος, στη μοναξιά του σύγχρονου ανθρώπου και στην τελική κάθαρση που επέρχεται όταν κάποιος μετατρέπει το φόβο, τον πόνο, τον έρωτα σε λέξεις επάνω στο χαρτί.