Η ελληνική γλώσσα είναι η μοναδική ευρωπαϊκή γλώσσα με γραπτή υπόσταση σχεδόν τριών χιλιάδων ετών, και στο μεγάλο αυτό χρονικό διάστημα δεν έμεινε φυσικά αναλλοίωτη. Εν τούτοις, έως πριν από πενήντα περίπου χρόνια, η συνέχεια της γραμματικής της αποτελούσε φαινόμενο μοναδικό, με άλλα λόγια η γλώσσα παρέμενε ζωντανή, η ίδια γλώσσα. Πριν από εκατό χρόνια η συνέχεια αυτή ήταν ακόμα πιο εμφανής, σήμερα όμως χρειάζεται διορατικότητα, γνώσεις και κάποια δόση φαντασίας για να φανεί αυτή η συνέχεια. Τι μεσολάβησε και διέκοψε την συνέχεια; Η παρέμβαση της πολιτικής.

Η δήθεν «προοδευτική» (κατά δήλωσιν της ιδίας) παράταξη της χώρας συμπεριέλαβε, ως μη ώφειλε, και την γλώσσα εντός των πλαισίων των «ταξικών» της αγώνων, κατά της ολιγαρχίας, προς όφελος τού «λαού» (περιουσιακό της στοιχείο ο λαός) και γενικά για τα δικαιώματα τού «εργάτη». Αφού την λογία γλώσσα, την καλλιεργημένη μορφή της γλώσσας, την χρησιμοποιούσε η «αντίδραση», οι «λαϊκές» δυνάμεις έπρεπε να καταστρέψουν και την γλώσσα μαζί με την «αντίδραση».

Αυτό το βιβλίο είναι μια κραυγή αγωνίας κατά της καταστροφής αυτής.