ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΓΙΑ ΜΙΑ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΜΕΤΑ-ΑΣΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Πρώτον, οι μεγάλες πόλεις ολοένα και περισσότερο κάνουν τους χώρους διαβίωσης τεχνητούς και, ακόμη περισσότερο, το σύνολο των εδαφών που τις τροφοδοτούν (πράγμα καταστροφικό από οικολογική άποψη και μόνο).

Αυτό προκαλεί (και αυτό είναι το δεύτερο πρόβλημα) μια αποστείρωση της ύπαρξής μας και των αστικών μας εμπειριών, οι οποίες βιώνονται όλο και πιο άσχημα. Αισθήματα ατελείωτης επιτάχυνσης και ακατάπαυστης διέγερσης, αισθήματα ασφυξίας και κορεσμού, σε σημείο να υπάρχει μια αυξανόμενη ανθρωπολογική απόρριψη ορισμένων αστικών τρόπων ζωής.

Τέλος, για να χωρέσουμε όλοι μαζί σε ένα μέρος με τα οικολογικά και ανθρωπολογικά αποτελέσματα που αναφέρθηκαν, πρέπει τελικά να στερηθούμε την άμεση ικανότητά μας για δράση. Εκχωρούμε τη δύναμή μας σε πολιτικές και θεσμικές δυνάμεις. Χάνουμε την ικανότητά μας να διαμορφώνουμε τον ζωτικό μας χώρο. Πέρα από έναν διαχειριστικό περιβαλλοντισμό ή μια τιμωρητική οικολογία, οι πόλεις μάς κάνουν να χάνουμε την οικολογική μας αυτονομία. Μέσω του οικισμού και της πυκνότητάς τους, οι μητροπόλεις κυβερνούν όλο και περισσότερο τα σώματά μας και αυξάνουν τις βιοδυνάμεις τους, στερώντας μας από τη δική μας δύναμη. Επομένως, οι αστικές δημοκρατίες δεν είναι καθόλου δημοκρατικές. Η μητροπολιτικοποίηση του κόσμου είναι ένα θεμελιωδώς πολιτικό πρόβλημα.