Η ζωή είχε τσακίσει τα φτερά του Βασίλη. Πράγματα, καταστάσεις, άνθρωποι - κυρίως οι άνθρωποι. Ορφανός από μια μητέρα που φυλακίστηκε κι έναν πατέρα που τον εγκατέλειψε, γνώρισε ανασφαλή παιδικά χρόνια, τονισμένα με γκρίζα χρώματα από μια θεία που μπρος του σκότωνε ποντίκια σε μια γέρικη αυλή, και μια δικηγόρο που τον δίκαζε σ’ ένα ψυχρό γραφείο.

Υπήρχαν όμως και καλές στιγμές. Κάτι καταφύγια που ξεχείλιζαν ήρωες από βιβλία, πίνακες που ζωντάνευαν ένα λούνα παρκ με ξύλινα αλογάκια στο καρουζέλ, ένα σιδερένιο ανοιχτήρι της κονσέρβας που πέταγε σαν μαγεμένη πεταλούδα...

Πόνος, δάκρυ, και μερικά διαλείμματα χαράς... μα πάντα ένα τεράστιο, παγωμένο ερωτηματικό. Καλά, κακά, αυτά έγιναν, μα τι τα θες; Συνήθεια. Όλα κατέληξαν κλουβί. Όλα!

Ώσπου μπήκε στη ζωή του αυτός. Με δυο πράσινα, γατίσια μάτια κι ένα ζεστό χαμόγελο. Ο Μάξιμος ήταν εκείνος που θα ερχόταν ν’ ανοίξει τα μάτια του Βασίλη για να τον κάνει να δει για πρώτη φορά αληθινά. Που θα τον γέμιζε με έρωτα. Που θα του χάριζε φτερά, τα φτερά του Ίκαρου.

Θα καταφέρει ο Βασίλης να τα ταιριάξει στις δικές του πλάτες; Να τα ανοιγοκλείσει κόντρα στη φορά του ανέμου; Και το σπουδαιότερο: θα καταφέρει μια μέρα να πετάξει μακριά;

Ένας έρωτας ανάμεσα σε δυο άνδρες, που δείχνει πως η δοτικότητα στην αγάπη είναι σημαντικότερη από την ασφάλεια της αρνητικότητας στις τολμηρές δυνατότητες για ευτυχία.