Ένα από τα πιο εξέχοντα θέματα που συναντούμε στις επιστολές του απ. Παύλου είναι αυτό της αγάπης. Αυτή σχετίζεται τόσο με την αγάπη του Θεού και του Ιησού Χριστού προς τους ανθρώπους όσο και με την αγάπη των ανθρώπων μεταξύ τους. Η αγάπη όμως διαδραματίζει σπουδαίο ρόλο και για τον ίδιο τον απόστολο Παύλο. Όπως ο ίδιος τονίζει "ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός ο δε νυν ζω εν σαρκί, εν πίστει ζω τη του υιού του Θεού του αγαπήσαντός με και παραδόντος εαυτόν υπέρ εμού" (Γαλ 2,20) και δηλώνει έτσι κατηγορηματικά ότι όλη του η ζωή στηρίζεται στην αγάπη του Θεού και του Ιησού Χριστού.

Ο απ. Παύλος θεωρεί ότι η αγάπη ξεπερνά και την πίστη και την ελπίδα και ότι συνέχει τον άνθρωπο με τον Θεό και τον συνάνθρωπο. Πρόκειται για ένα "αγαθό" που ο άνθρωπος οικειοποιείται σταδιακά και μέσα από συνεχείς "αγώνες" που οδηγούν στην πνευματική και ηθική τελείωσή του. Ταυτόχρονα είναι ένα κοινωνικό "αγαθό" με το οποίο οι πιστοί ανανεώνουν συνεχώς τους δεσμούς τους με τον Θεό μέσω του Ιησού Χριστού και με τους συνανθρώπους τους. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό στην εποχή μας καθώς σήμερα, ίσως περισσότερο από ποτέ, βιώνουμε την αποξένωση από τον συνάνθρωπό μας. Επιπροσθέτως, τα φαινόμενα της οικονομικής ύφεσης και της πανδημίας που αντιμετώπισε τόσο η χώρα μας όσο και όλος ο πλανήτης τα τελευταία χρόνια, εντείνουν αυτή την κατάσταση. Ο άνθρωπος παρασυρόμενος από τα καθημερινά του προβλήματα, απομακρύνεται από την πηγή της αγάπης, το Θεό, και κατά συνέπεια από τον πλησίον του. Έτσι η προτροπή για αγάπη φαντάζει πιο επίκαιρη από ποτέ.