Πάνω από την πόλη μας έκανε την εμφάνισή της εντελώς απρόσμενα μια μικρή μαύρη τρύπα. Αυτή έχει προκαλέσει τον φόβο αλλά και το ενδιαφέρον των πολιτών, επειδή πέρα από τη φυσική της ικανότητα να ρουφάει τα πάντα, ακόμα και το ίδιο το φως, ρουφούσε και τις αρνητικές σκέψεις και πράξεις, ακόμη και τους πολύ αρνητικούς ανθρώπους τους ίδιους. Αυτούς τους εμφάνιζε συνήθως στο παρελθόν, από το στόμιο της άλλης πλευράς της, κάπου στους χρόνους της παιδικής τους ηλικίας. Έκθαμβοι τότε εκείνοι οι σκοτεινοί τύποι παρακολουθούσαν πόσο φωτεινά πνεύματα υπήρξαν κάποτε ως μικρά παιδιά. Μπροστά τους ξετυλιγόταν ολόκληρο το φωτεινό τους παρελθόν μαζί με το αστέρι που τους φύλαγε. Ένα άστρο ολόλαμπρο μιας παλαιότερης άδολης εποχής όμορφων εκπλήξεων και ζωηρής περιέργειας. Μα υπήρχε ένα πρόβλημα. Αυτοί οι αρνητικοί ενήλικοι ίσως δεν μπορούσαν να επιστρέψουν ξανά πίσω στο δικό μας παρόν, όπου τους είχε ρουφήξει ανελέητα η μικρή μαύρη τρύπα. Τα χρονικά παράδοξα που μπορούσαν να προκύψουν, καραδοκούσαν να συμβούν από στιγμή σε στιγμή και, πιστέψτε με, αυτοί οι σκοταδιστές λίγο ήθελαν για να επέμβουν στην παρελθοντική ατομική τους πορεία. Ξαφνικά ένιωθαν ως οι γονείς του εαυτού τους έτοιμοι να διορθώσουν σκέψεις -ενέργειες -συμβάντα, που ήξεραν ότι θα συμβούν εκ των προτέρων. Πλέον γνώριζαν τα λόγια που ειπώθηκαν, το σενάριο της ζωής που πρωταγωνίστησαν και ήταν σε θέση να φωτίσουν και την πιο σκοτεινή υγρή γωνία του μυαλού του εαυτού τους ως μικρά παιδιά. Αυτή τη ζωή την είχαν ζήσει και αφού ο θεός τους είχε δώσει άλλη μια ευκαιρία ως μαύρη τρύπα, θέλησαν να αλλάξουν ή να μην αλλάξουν και να παραμείνουν για πάντα φωτεινά πνεύματα, να μην παρεκκλίνουν καθόλου από τις ζωηρές προδιαθέσεις τους, της αθωότητας και της ζωηρής ερευνητικής διάθεσης για το φαινόμενο της ζωής. Αυτά και άλλα παράξενα λοιπόν γεγονότα συνέβαιναν εν έτει 2020 στον γαλάζιο ουρανό της Θεσσαλονίκης, 500 μέτρα πάνω από τον ναό της Αγίας Σοφίας, όταν ανατράπηκαν οι νόμοι της φύσης με την εμφάνιση αυτής της τόσο παράξενης μικρής μαύρης τρύπας.