Είναι αλήθεια πως το συναίσθημα ωθεί τις σκέψεις μου και αποτελεί την γενεσιουργό της γραφής μου αιτία.

Η αλήθεια είναι επίσης ότι δύσκολα συμβιβάζομαι, σαν την αγριάδα που βγάζει άγκαθο και λούλουδο και κάπως έτσι δηλώνει την ασυμβίβαστη στην πλάση παρουσία της.

Το ποίημα «δακρυσμένο φως», ενέπνευσε τον τίτλο της συλλογής, εμπνευσμένο το ίδιο από το «άξιον εστί το φως» ως μια σύγχρονη απάντηση στην Ελύτικη ραψωδία αισθήσεων, τότε άξιο σήμερα δακρυσμένο, πλάτειαζε στου ποιητή τον φωτεινό λόγο, πλατειάζει στο ασταμάτητο δάκρυ που μεταφυσικά σήμερα χύνεται.

Συγχωρήστε μου την αμετροέπεια και την επιμονή μου...