Η Λίγκα των Ευγενών Αγροίκων είναι ένα μυθιστόρημα που δεν διστάζει ν’ αφηγηθεί την τραγελαφική εκδοχή της ζωής που δεν εξωραΐζεται από μεγαλειώδεις και ρομαντικές ιδέες ούτε από την επίκληση βαθύτερων και υπερβατικών νοημάτων στην καθημερινότητα των ανθρώπων. Εδώ, περιγράφεται η ζωή όπως είναι μια περιπέτεια χωρίς κανόνες. Η οποία ξετυλίγεται μέσα στο κακοφορμισμένο κοινωνικό περιβάλλον του εκπολιτισμού των ενστίκτων: σ’ αυτό, η νομιμότητα, η εντιμότητα, η ηθική αριστεία και αρετή και τα ευγενή συναισθήματα εκπίπτουν ή παραμερίζονται, και στη θέση τους ανορθώνονται η έλλειψη γούστου, η υποκρισία, η εξουσία που επιβραβεύει και προστατεύει τη διαπλοκή και την κάθε λογής παρανομία, ο ατομισμός, τα λαδώματα, οι εκπορνεύσεις και οι συναλλαγές κάτω από το τραπέζι. Στο μυθιστόρημα, τον ρόλο των στρεβλών συνειδήσεων και των εκπολιτισμένων ενστίκτων αναλαμβάνουν οι «ευγενείς αγροίκοι», μια ομάδα από παρίες που οι ευτελείς ζωές τους χορογραφούνται ως μια λαϊκή οπερέτα των υψηλών τους επιδιώξεων, και δίνουν στον αναγνώστη έναν συνοπτικό «οδηγό χρήσης της παρακμής». Πού καταλήγει όλο αυτό; Στην αυτοσαρκαστική αυτογνωσία ότι εκείνο που μετράει στη ζωή είναι ο αισθητισμός της: όχι τα μεγάλα λόγια αλλά οι εκλεπτυσμένες απολαύσεις, χωρίς να λογαριάσει κανείς το τίμημά τους και κατανοώντας ότι δεν έχουν κάνα ιδιαίτερο νόημα πέραν του αυτονόητου.