ΑΝΤΙΡΡΗΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΚΑΤΑ ΛΑΤΙΝΩΝ ΕΠΙ ΑΛΕΞΙΟΥ Α ΚΟΜΝΗΝΟΥ (1081-1118)

Ο Ευστράτιος, Μητροπολίτης της Νίκαιας Βιθυνίας (1050-1120), που έζησε την εποχή της βασιλείας του Αλέξιου A Κομνηνού (1081-1118), υπήρξε μία εξέχουσα θεολογική μορφή του 12ου αιώνα. Γνώστης της εκκλησιαστικής και κοσμικής σοφίας, πολυγραφότατος, δραστήριος, επικοινωνιακός, άριστος συνομιλητής, φίλος και σύμβουλος του αυτοκράτορα Αλέξιου Α σε θεολογικά θέματα, υπηρέτησε την Εκκλησία, εκφράζοντας την Ορθόδοξη Παράδοση και την Αλήθεια των Γραφών, στους θεολογικούς Διαλόγους της εποχής του.

Η παρούσα μελέτη αναφέρεται στην καινοτομία χρήσεως άζυμου άρτου στη Θεία Ευχαριστία και αποτελεί ένα από τα αντιρρητικά έργα του, που πραγματεύονται δογματικές ή λειτουργικές διαφορές ανάμεσα στην Ορθόδοξη και Δυτική Εκκλησία.

Με Φιλοσοφικά-Λογικά επιχειρήματα, Αγιογραφικές Παραθέσεις, με τη δεινότητα των Συλλογισμών του, με μία ιδιαίτερη Αριστοτελική μεθοδολογία να διαπερνά τη δομή της πραγματείας του και κινούμενος πάνω στο στέρεο έδαφος της Αγίας Γραφής και της αυθεντικής Παράδοσης της Εκκλησίας, οδηγείται στην Αλήθεια της Πίστεως. Με προσανατολισμό σε μία Χριστολογική ερμηνεία, αποδίδει τη, διαφοροποιημένη από τη Δυτική Εκκλησία, "αποκεκαλυμμένη αλήθεια" χρήσεως του ένζυμου άρτου στη Θεία Ευχαριστία, όπως αυτή κατοχυρώθηκε τόσο από τις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων όσο και από την προγενέστερη Πατερική Παράδοση.