Ο υλισμός είναι μια εντυπωσιακά ευρύχωρη έννοια. Εκτείνεται σε όλη τη διαδρομή από το πρόβλημα σώματος-νου μέχρι το ερώτημα αν το κράτος υπάρχει πρωτίστως για την προστασία της ατομικής ιδιοκτησίας. Θα μπορούσε να σημαίνει την άρνηση του Θεού, την πίστη ότι το Σινικό Τείχος και οι αστράγαλοι του Κλιντ Ίστγουντ συσχετίζονται μ ένα μυστικό τρόπο, ή την επιμονή ότι η γέφυρα Γκόλντεν Γκέιτ εξακολουθεί να υπάρχει ακόμη και όταν δεν την κοιτά κανείς. Μέσα σ όλα αυτά, έχει επίσης και μια καθημερινή σημασία, η οποία δεν είναι ούτε κατ ελάχιστο φιλοσοφική. Ο υλισμός για τους περισσότερους ανθρώπους σημαίνει μια υπερβολική υπόληψη για τα υλικά αγαθά. "Με τη λέξη υλισμός", γράφει ο Φρίντριχ Ένγκελς, "ο μικρόψυχος υποκριτής αντιλαμβάνεται τη λαιμαργία, τη λαγνεία της όρασης, τη λαγνεία της σάρκας, την αλαζονεία, την πλεονεξία, τη φιλαργυρία, την απληστία, το κυνήγι του κέρδους και τις απάτες του χρηματιστηρίου - κοντολογίς, όλη τη βρωμερή ανηθικότητα, στην οποία επιδίδεται κατ ιδίαν".