...Αλλά να μας βάλει ξανά μέσα από τα αυτοβιογραφικά του αυτά σημειώματα να συνειδητοποιήσουμε την αξία της λογοτεχνικής ακτινογραφίας και ενδοσκόπησης. Εδώ ο Γιώργος μιλάει για τον εαυτό του αλλά και για τους φίλους του και για όλους τους σπουδαίους ανθρώπους που πέρασαν από την ζωή του με έναν τρόπο που ακόμα και η κινηματογραφική εικονογράφηση θα ήταν ανεπαρκής να περιγράφει.

Για μένα, αν και έχω διαβάσει τα περισσότερα κείμενα στην πρώτη τους δημοσίευση και τα έχω απολαύσει για την αφηγηματική τους δυναμική, αυτό το βιβλίο είναι ένας τρόπος να ξανακερδίσω τον χρόνο που δεν έχω μοιραστεί με τον παιδικό μου φίλο και να ζήσω μαζί του τον θίασο που ο ίδιος περιγράφει με τον τίτλο που δίνει: Πρόσωπα και Σκιές. Όλα -και κυρίως τα αισθήματα- περνάνε μέσα από αυτές τις σελίδες.