Μέσα από τις Τρεις Ώρες, η συγγραφέας προσπαθεί να δώσει μια άλλη οπτική γωνία στις κοινές γνώσεις που έχουμε. Μια άλλη αντίληψη των πραγμάτων από αυτή που μαθαίνει ο περισσότερος κόσμος.
Οι Τρεις Ώρες, οι αδερφές των Τριών Μοιρών, προέρχονται από τη μυθολογία. Η ’ννα έλεγε ότι οι Τρεις Μοίρες αντιστοιχούν στις τρεις διαστάσεις του χώρου (μιας και η μοίρα είναι γεωμετρική μονάδα μέτρησης), συνεπώς και στη γη, και οι Τρεις Ώρες στις τρεις διαστάσεις του χρόνου.
Η Αννα, μια ιδιαίτερη προσωπικότητα, είχε καταφέρει να βγάζει την ψυχή της από το σώμα της και να συνομιλεί μαζί της. Η ψυχή της Αννας ταξίδευε στον χωροχρόνο, μιας κι ήταν η εκλεκτή του χρόνου. Φλέρταρε μαζί του, φλέρταρε μαζί της.
"Έλα, έλα να χορέψουμε", τον εκλιπαρούσε. "Να σου δώσω απόλαυση, να μου δώσεις θύμηση, να σου δώσω χαρά, να μου δώσεις αιωνιότητα. Έλα να ταξιδέψουμε μαζί, να δω μέσα από τα μάτια σου, να δεις μέσα από την ψυχή μου. Να σου δώσω σαρκική γήινη απόλαυση, να μου δώσεις άυλη χαρά. Να γνωρίσω όλες τις όψεις σου. Να αγκαλιαστώ μαζί τους. Να χορέψω με τη δικαιοσύνη σου, να διαπραγματευτώ μαζί της. Να ξαπλώσω με τις φοβίες σου, να τις εξαλείψω".
Είχε μια ιδιαίτερη σχέση με όλα τα άυλα. Έκανε παρέα μαζί τους.
Αγαπούσε τα ζώα. Ήταν χορτοφάγος.
Πρόσεχε τον πλανήτη. Ήταν οικολόγος. Είχε μια ιδιαίτερη σχέση με τη γη, το χώμα, το νερό. Είμαστε κομμάτι της, πίστευε, και στην αγκαλιά της γης ίανε τις πληγές της.
Μόνο με τους ανθρώπους είχε θέμα. Δεν τους μπορούσε. Δεν έχουν συμπόνια, θεωρούσε.
Ο φόβος, η λογική, η τρέλα, ο έρωτας και, φυσικά, ο χρόνος ήταν η παρέα της. Περνούσε ατέλειωτες ώρες μαζί τους.
Τον φόβο τον θεωρούσε τρίτο φύλο, επειδή δεν έχει αντίθετο, για την κόλαση πίστευε ότι δεν είναι μέρος όπου πας, αλλά κάτι που κουβαλάς.
Γι αυτή, υπήρχε μόνο δράση κι αντίδραση.