Δασκάλα Αγγλικής Γλώσσας για πολλά χρόνια, έπεσα πολλές φορές πάνω σε αποσπάσματα βιβλίων σχετικά με τον ιδιόμορφο και ιδιαίτερο ζωγράφο Βίνσεντ Βαν Γκογκ. Κάθε φορά εντυπωσιαζόμουν από τα καμώματά του και πάντα ο χαρακτήρας του και η ζωγραφική του μου προκαλούσαν μια ακαταμάχητη έλξη, χωρίς να ξέρω το «γιατί». Ώσπου κάποτε μου ζητήθηκε από τον δάσκαλό μου, της δημιουργικής γραφής, κ. Δημήτρη Βαρβαρήγο, να γράψω κάτι για ένα επώνυμο πρόσωπο. Χωρίς δεύτερη σκέψη το μυαλό μου πήγε στον Βίνσεντ. Τυχαίο, δεν γνωρίζω... Ταύτιση του χαρακτήρα μου; Μπορεί... Έτσι, ξεδίπλωσα τη ζωή του, γύρισα πίσω τον χρόνο νοερά, γεννημένος το 1853, έζησα την εποχή του και μπήκα σχεδόν μέσα στο πετσί του. Χάρηκα, λυπήθηκα, απογοητεύτηκα, μα κυριολεκτικά ενθουσιάστηκα και τελικά ασχολήθηκα αρκετά βράδια μαζί του, όπου όταν τελείωσα τη γραφή, άρχισε να μου λείπει. Στο μυαλό μου έχω αμφιβολίες ακόμα, σχετικά με τον θάνατό του. Μπορεί να είμαι καχύποπτη, μπορεί να είμαι παραμυθατζού, μπορεί παράλογη, αλλά ένα πράγμα δεν είμαι: «χαζή». Πολλά τα χρήματα των έργων που άφησε και πολύ πανούργες οι γυναίκες...