Έλεγε ο ίδιος: "Το φως δεν γεννάται με λόγια, με σχήματα, με υποκρίσεις. Το φως είναι φως. Είναι αρετή. Είναι καλοσύνη. Είναι πίστις. Είναι αγάπη. Aμα αυτά είναι πάνω μας, τότε και σιωπούντες λαλούμε". Το μεγαλύτερο χάρισμα του Γέροντος ήταν ότι γνώριζε άριστα το πώς να αποκρύβει την αγιότητά του. Τον πρόδιδε, όμως, η παρουσία, η ομιλία, ο λυγμός, το βάθος της ορθόδοξης θεολογίας και το συναίσθημά του.

Αγάπησε πολύ. Έκλαψε πολύ. Πέρασε πολλά. Είναι ο Γέρων Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός, ο κορυφαίος της αγάπης, ο σπουδαίος της άσκησης, ο μεγάλος της υπομονής απέναντι στις θλίψεις μέσα στον βίο της έμπρακτης ταπείνωσης και της δια βίου αφανούς υπερπροσφοράς μέσα σε κάθε μοναδικής αξίας συμβολή του.