Η στρατηγική της «διαρκούς εκλογικής εκστρατείας» (permanent campaign) εμφανίστηκε για πρώτη φορά στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής (ΗΠΑ) στα τέλη του 1960 και αξιοποιείται έως σήμερα. Στο πλαίσιο αυτό, η προεκλογική εκστρατεία (election campaign) για τον νικητή των προεδρικών εκλογών δεν σταματά την ημέρα της κάλπης αλλά συνεχίζεται, με τη μορφή της «διαρκούς εκλογικής εκστρατείας» (permanent campaign), καθ όλη τη διάρκεια της τετραετίας έως τις επόμενες εκλογές. Σκοπός για τον εκλεγμένο πρόεδρο είναι να διατηρήσει σε υψηλά επίπεδα τη δημοτικότητά του ώστε να αυξήσει τις πιθανότητες επανεκλογής.

Παρόμοιες τάσεις έχουν παρατηρηθεί και σε κοινοβουλευτικά συστήματα της Ευρώπης. Η δημοτικότητα των πρωθυπουργών άλλωστε αποτελεί σημαντικό παράγοντα διαμόρφωσης της εκλογικής συμπεριφοράς. Η δημοφιλία τους τείνει να θεωρηθεί βασική πηγή πολιτικής ισχύος, η οποία τους επιτρέπει να διατηρούν ή να ενισχύουν την πολιτική τους εξουσία και να προωθούν αποτελεσματικά την κυβερνητική πολιτική. Η παρούσα μελέτη επεξεργάζεται την επικοινωνιακή στρατηγική τριών Ελλήνων πρωθυπουργών από τη σκοπιά της «διαρκούς εκλογικής εκστρατείας». Πρόκειται για τους Κώστα Σημίτη (1996-2004), Κώστα Καραμανλή (2004-2009) και Γιώργο Παπανδρέου (2009-2011). Η μελέτη βασίστηκε τόσο σε πρωτογενή όσο και δευτερογενή εμπειρικά δεδομένα που αντλήθηκαν από συνεντεύξεις που πραγματοποιήθηκαν με πρώ-ην πρωθυπουργούς, πρωθυπουργικούς συμβούλους, υπουργούς, κυβερνητικούς εκπροσώπους, επικοινωνιολόγους και δημοσκόπους τόσο των κυβερνήσεων του ΠαΣοΚ όσο και της ΝΔ καθώς και δημοσιογράφους.