160 ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Αυτό είναι το γράμμα μου στην Οικουμένη Που ποτέ δεν έγραψε σε Μένα - Τ’ απλά Νέα που η Φύση μού είπε - Με τρυφερή Μεγαλοπρέπεια Το Μήνυμά της το προσφέρει Σε Χέρια που δεν μπορώ να δω - Χάριν Εκείνης - Γλυκοί - συμπατριώτες - Τρυφερή ας είναι η κρίση σας - για Μένα [1862/1863] Η Έμιλυ Ντίκινσον είναι η κορυφαία Αμερικανίδα ποιήτρια του 19ου αιώνα• μαζί με τον Γουόλτ Γουίτμαν, αποτελούν τους δύο διακριτούς πυλώνες της αμερικανικής ποίησης. Η ποίησή της, αν και γράφτηκε στα μέσα του 19ου αιώνα, προαναγγέλλει τον μοντερνισμό και τα λογοτεχνικά ρεύματα που ακολούθησαν, ενώ άσκησε ισχυρή επίδραση σε σημαντικούς Αμερικανούς και αγγλόφωνους ποιητές του 20ού και του 21ου αιώνα. Αυτό που την κάνει να ξεχωρίζει δεν είναι μόνο η ιδιαίτερη τεχνοτροπία της Ντίκινσον: η πυκνότητα του λόγου, η ελλειπτική σύνταξη, η επίμονη εστίαση της ποιήτριας στις λέξεις, που επιτυγχάνεται με τα κεφαλαία και τις περίφημες «παύλες» της. Ούτε είναι μόνο το στοχαστικό βάθος, η πρωτοτυπία και η ελαφρά ειρωνεία της, αλλά, κυρίως, το αντισυμβατικό και τολμηρό βλέμμα της Ντίκινσον, η οποία δε δίστασε να αμφισβητήσει τις συντηρητικές κοινωνικές και θρησκευτικές αντιλήψεις της εποχής της, και -πολύ σημαντικό- να αντισταθεί στις ισχύουσες ποιητικές επιταγές. Η Ντίκινσον χάραξε τον δικό της μοναχικό δρόμο, που, με το πέρασμα του χρόνου, αποδείχθηκε ο πιο ρηξικέλευθος και ανθεκτικός.

Η παρούσα έκδοση-δίγλωσση, ώστε ο αναγνώστης να μπορεί να απολαύσει το σφρίγος του πρωτοτύπου, αλλά και να ελέγξει τις επιλογές του μεταφραστή- περιλαμβάνει 160 ποιήματα που καλύπτουν όλο το εύρος του έργου της Ντίκινσον. Η εκτενής Εισαγωγή πραγματεύεται ζητήματα όπως ο εθελούσιος εγκλεισμός της ποιήτριας στην οικογενειακή εστία, οι απόψεις της για τον Θεό και τη θρησκεία, ο τρόπος που αντιλαμβανόταν τη φύση και τον θάνατο, οι συγγραφείς που θαύμαζε και τα διαβάσματά της, η παθιασμένη σχέση της με τη Σούζαν Γκίλμπερτ -γυναίκα του αδελφού της-, καθώς και οι περίφημες «Master Letters», οι γεμάτες υποταγή επιστολές που η Ντίκινσον απηύθυνε σε εκείνον τον μυστηριώδη «Αφέντη», που δεν έχει ακόμα αποκαλυφθεί ποιος ήταν. Εξετάζεται, τέλος, η αντιφατική σχέση της με τον Τόμας Χίγκινσον, τον «μέντορά» της, όπως τον αποκαλούσε, που τη συμβούλευε να μην εκδώσει τα «σπασμωδικά» -κατά τη γνώμη του- ποιήματά της, αλλά και η αμφίθυμη στάση της ίδιας απέναντι στη φήμη, την οποία απέφευγε να διεκδικήσει αλλά ενδόμυχα προσδοκούσε. Στην έκδοση συμπεριλαμβάνονται αποσπάσματα από πλήθος επιστολές της ποιήτριας, που φωτίζουν την προσωπικότητα και τις εμμονές της -συγγραφικές και άλλες-, καθώς επίσης και πλούσιο φωτογραφικό υλικό και εκτενής βιβλιογραφία.