Κάθε τόπος είναι οι άνθρωποι που τον κατοικούν στις μικρές και καθημερινές στιγμές τους, με τα μικρά ή μεγάλα όνειρά τους.

Κι αυτό είναι κάτι που το γνωρίζει η φωτογράφος Κατερίνα Ζωϊτοπούλου Μαυροκεφαλίδου. Στους ανθρώπους είναι το βλέμμα της, η ζωή τους με τα μικρά ή μεγάλα γεγονότα της αποτελεί τη διαρκής έμπνευσή της.

Στο νέο της φωτογραφικό άλμπουμ με τίτλο «Ανθρωποι και Τοπία» αιχμαλωτίζει τις στιγμές των ανθρώπων στους τόπους που ζουν μέσα από τη δική της ματιά. Ταξιδεύει στη Βόρεια Αφρική, στις Δαλματικές ακτές, στην Πράγα, στη Βουλγαρία, στο Παρίσι, στη Μασσαλία, στην Αλγερία, στο Μαρόκο, στην Τυνησία, στο Σεράγεβο, στο Μαυροβούνιο. Αλλά και στην Ελλάδα, Βόλος Καβάλα, Πλαταμώνας, Πρόχωμα.

Απαθανατίζει τα παιδιά στη Σαχάρα που πουλάνε τα πέτρινα ρόδα -το σύμβολο της ερήμου - που σχηματίστηκαν από κρυστάλλους στα υπόγεια νερά της ερήμου, τους νομάδες του Μαγκρέμπ, τα τοπία της Βρετάνης και της Βουλγαρίας, τους δρόμους της Πράγας... Και παντού παιδιά, παιδιά που παίζουν, που δουλεύουν, που καλωσορίζουν το αύριο κρατώντας σημαίες...

«Πάντα μού άρεσαν τα ταξίδια και με ανοιχτά τα μάτια της ψυχής μου έβλεπα μακρινούς τόπους και γνώριζα πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους», λέει η ίδια. «Ο φωτογραφικός φακός απαθανατίζει μια στιγμή, ένα ενσταντανέ της ζωής και της καθημερινότητας των ανθρώπων. Η φωτογραφία δουλεύει με το στιγμιότυπο και την επικαιρότητα. Και το μήνυμα που θα ήθελα να περάσω είναι να έχουμε ανοιχτά τα μάτια της ψυχής μας και να χαιρόμαστε τα απλά πράγματα της ζωής».