ΣΤΑ ΙΧΝΗ ΤΗΣ ΔΙΔΥΜΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

Αλλοτριωμένος ο homo economicus συντηρεί με την απληστία του τον τριτοκοσμικό εφιάλτη και την κλιματική αλλαγή. Θα εξελιχθούν μερικοί σε πολίτες του κόσμου, ώστε να ρυμουλκήσουν τους κολασμένους της γης σε ένα νέο επίπεδο πολιτισμού, ένα "μείλιχον αιώνα"; Ίσως δεν υπάρχει άλλος τρόπος από τη γνώση του εαυτού μας. Όσο η ανάγκη αυτή έχει σήμερα παραμεριστεί από οδηγίες μαζικής καθοδήγησης, τόσο επείγουσα είναι η δημιουργία προσώπων, μονάδων που θα μεταμορφώσουν το σύνολο.

Επιστροφή λοιπόν στο σωκρατικό στόχο, όμως το νέο "γνώθι σαυτόν" είναι αξεχώριστο από τη γνώση του Κόσμου - χωρίς αυτήν εύκολα μετατρέπεται σε αφελή ομφαλοσκοπία.

Αυτή η "γνώση του Κόσμου" δεν περιλαμβάνει μόνον την εξωτερική πραγματικότητα, αλλά και το μυστήριο του "νου" που εκφράζεται και στην καθημερινή εμπειρία - τόσο οικεία, όσο και ανεξερεύνητη. Τόσο άγνωστη, όσο και το μέγιστο μέρος του Κόσμου - "σκοτεινή" ύλη και ενέργεια. Κατανόηση του Εαυτού προϋποθέτει γνώση του Κόσμου, αφού είμαστε προϊόν της εξέλιξής του και ο μυστήριος "νους" αναδύεται από περίπλοκες φυσικές δομές.

Αν λοιπόν ο Νους προβάλλει ως έξοχος διαχειριστής Πληροφορίας και Λόγου, τότε ας αναζητήσουμε την ουσία της "πληροφορίας" και την προέλευσή της στον ίδιον τον Κόσμο. Κάθε πράξη υπονοεί διαχείριση όχι μόνον ενέργειας αλλά και πληροφορίας. Καθιερωμένη εξήγηση των φαινομένων είναι η αναγωγή τους σε "φυσικούς νόμους" - προτάσεις " εάν..., τότε..."-δηλαδή συνόψεις πληροφορίας και λόγου. Μήπως λοιπόν, η Φύση η ίδια διαχειρίζεται πληροφορία, έναν φυσικό υπολογισμό; Πυκνώνουν οι φωνές, μήπως η έννοια της πληροφορίας γίνει το συμπλήρωμα μιας Φυσικής σε κρίση; - θέμα του βιβλίου που προσεγγίζεται με τις έννοιες συμμετρία και θραύση συμμετρίας.