Η ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ (1921-2008)

Γεννημένος σε ένα μικρό ορεινό χωριό της Δυτικής Μακεδονίας, το οποίο δεν είχε πολλά χρόνια από τότε που ενσωματώθηκε στη Μητέρα Ελλάδα, έκανα τα πρώτα μου βήματα σε μία περίεργη εποχή φαινομενικής ηρεμίας, μετά από μία ταραχώδη περίοδο (Οθωμανικός Ζυγός, Μακεδονικός Αγών, Βαλκανικοί Πόλεμοι, Μικρασιατική Εκστρατεία, Ανταλλαγή Πληθυσμών, Αντιπαράθεση Βασιλικών - Βενιζελικών, Εμφάνιση του Κομμουνισμού κ.λπ.), όπου όλοι προσπαθούσαν να αντεπεξέλθουν στις αλλαγές του τρόπου ζωής και να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα που δημιουργήθηκαν...

...Και έπειτα ήλθε ο πόλεμος. Δεκαεννέα χρονών παιδί, βρέθηκα στα βουνά της Κάμιας στη Βόρειο Ήπειρο, χωρίς να έχω ολοκληρώσει την εκπαίδευσή μου στη Σχολή, να είμαι επικεφαλής τμήματος, πολεμώντας τους Ιταλούς. Και ακολούθησε μία πολύ έντονη δεκαετία, κατά την οποία, εκτός από μικρά διαλείμματα, ζούσα την κάθε ημέρα, σαν να ήταν η τελευταία της ζωής μου. Πίνδος, Βόϊο, Φαρδύκαμπος, Αυγερινός, Πάϊκο, Βέρμιο, Πιερία, Χολομώντας, Χαλκιδική, Σμύρνη, Χαλέπι, Ισμαηλία, Κάϊρο, Αλεξάνδρεια, Νησιά Αιγαίου και Δωδεκαννήσου, Όλυμπος, Πιερία, Καμβούνια, Χάσια, Αγραφα, Σινιάτσικο, Βίτσι, ξανά Βόϊο, Γράμμος. Μόνο που τα γράφω με πιάνει ίλιγγος. Πόσο μάλλον να τα ζης...

...Για να έλθη μετά η Επανάστασις της 21ης Απριλίου 1967, κατά την διάρκεια της οποίας, πέρασα όλα τα υπόλοιπα σε δεύτερη μοίρα, για να μπορέσω να αντεπεξέλθω στις απαιτήσεις με άριστο τρόπο (διότι η φιλοσοφία μου ανέκαθεν ήταν μόνον η επίτευξις της αριστείας σε κάθε τομέα, ακόμη και εάν τούτο δεν ήτο απολύτως εφικτόν). Την αριστείαν αυτή την πλήρωσα ακριβά με τις καταδίκες και τον άδικο εγκλεισμό μου επί δεκαπενταετίαν εις τας φυλακάς. Το ενεργητικό διάστημα μετά την αποστρατεία μου κατά το οποίον θα ημπορούσα να ασχοληθώ και να υποστηρίξω την οικογένεια και κυρίως τα παιδιά μου, ήμουν απών...

.. .Ελπίζω ότι, όσοι διαβάσουν την ιστορία μου, να καταφέρουν να με γνωρίσουν καλλίτερα και να καταλάβουν γιατί αφιέρωσα τη ζωή μου στην πατρίδα, αψηφώντας κάθε κίνδυνο και υποκείμενος κάθε ταλαιπωρία υποστάς ακόμη και τον έγκλεισμόν εις τας φυλακάς. Ενίοτε κάποιοι, πρέπει να πληρώνουν τα λάθη όλης της φυλής μας και να σηκώνουν τον σταυρόν του Έθνους, για να μπόρεση αυτό να συνεχίζη την ύπαρξίν του, ασχέτως εάν οι ιδικές των ευθύνες είναι μικρότερες αυτών των οποίων τους έσυραν εις την διαπόμπευσιν και την τιμωρίαν...