Ο Αθανάσιος Πανταζής αποφάσισε την πρώτη μέρα της σύνταξής του να γυρίσει μία ταινία.
Το πρόβλημα ήταν πως δεν είχε ιδέα από σκηνοθεσία, δεν διέθετε κάμερες, μικρόφωνα ή οτιδήποτε σχετικό με τεχνικό εξοπλισμό (εκτός από μία κλακέτα που αποκτήθηκε με ιδιαίτερο κόπο). Δεν ήξερε ηθοποιούς, διευθυντές φωτογραφίας, σκηνογράφους ή, τέλος πάντων, κάποιον που να σκαμπάζει δύο πράγματα από τέχνη.
Το μόνο που διέθετε ήταν πείσμα και μια άκρατη λατρεία για τον Θόδωρο Αγγελόπουλο.
Και για κάποιο λόγο πίστεψε πως αυτά είναι αρκετά.

Αυτό είναι το βιβλίο ενός γιου για τον πατέρα του.
Κι η ιστορία μίας ταινίας που στήθηκε κάτω από αδιανόητες συνθήκες.
Και λίγο από την ιστορία της Ελλάδας τα τελευταία εξήντα χρόνια.
Μα πάνω απ’ όλα τα έργα και οι ημέρες ενός συνηθισμένου ανθρώπου που τελικά δεν είναι τόσο συνηθισμένος.
Γιατί δεν υπάρχει άνθρωπος που να μη μπορεί να γίνει βιβλίο η ζωή του.