Ποια μοίρα περίμενε αυτούς τους καταδικασμένους άντρες; Η θάλασσα ψιθυρίζει τα ονόματά τους. Κάτω από την επιφάνειά της κρύβονται μαύρα σκοτεινά βράχια, πνίγονται φαντάσματα. Και πέρα από το σουέλ, ο φαγωμένος από την αλμύρα φάρος στέκει μονάχος και μεγαλειώδης.

Κορνουάλη, 1972. Ένα πλοίο φτάνει σ’ έναν απομακρυσμένο φάρο, μίλια μακριά από την ακτή, μεταφέροντας προμήθειες για τους φαροφύλακες. Όμως κανείς δεν είναι εκεί. Η είσοδος του φάρου είναι κλειδωμένη από μέσα. Το τραπέζι στρωμένο. Το ημερολόγιο καιρού του αρχιφαροφύλακα κάνει λόγο για μια καταιγίδα που μαίνεται γύρω από τον φάρο - όμως οι ουρανοί ήταν καθαροί όλη την εβδομάδα. Στο καθιστικό και την κουζίνα, τα ρολόγια έχουν σταματήσει. Δείχνουν όλα οκτώ και σαράντα πέντε.

Δύο δεκαετίες αργότερα ένας συγγραφέας θέλει να μάθει τι πραγματικά συνέβη. Επισκέπτεται τις γυναίκες των αγνοούμενων αντρών, για να μπορέσει να φτάσει στην αλήθεια. Οι αφηγήσεις τους όμως είναι γεμάτες παραλείψεις, κενά και αντιφάσεις. Σιγά σιγά αποκαλύπτονται μυστικά και έρχονται στην επιφάνεια οι θαμμένες αλήθειες. Ένας ύπουλος ίσκιος απλώνεται πάνω από τον βράχο...

Εμπνευσμένο από πραγματικά γεγονότα. Μια ιστορία για την απομόνωση και την εμμονή, την πραγματικότητα και την ψευδαίσθηση, αλλά και για το φως που πρέπει να μείνει αναμμένο όταν όλα τα άλλα τα καταπίνει το σκοτάδι...