«Ένα λεωφορείο που χαράζει βαθιές γραμμές πάνω στο δέρμα της πόλης. Οι κουρτίνες του ανεμίζουν• αύρα που απαλύνει την εξουθένωση των επιβατών. Οι χειρολαβές του• χέρια γυμνά που λιώνουν τη μοναξιά τους. Όταν αργοπορείς σε περιμένει στη στάση, ενώ άλλες φορές δεν έρχεται καθόλου. Πετάει και μπαίνει μέσα στα σύννεφα. Επιβιβάζεσαι μέσα του, επιβάτης που σιγά σιγά μεταμορφώνεται σε λεωφορείο. Κάποτε η διαδρομή του τελειώνει μπροστά σ’ ένα χωράφι γεμάτο με κατακίτρινα στάχυα, κάτω από έναν πεντακάθαρο έναστρο ουρανό. Και τότε γίνεσαι στάχυ και φως και αφήνεις τον αέρα να σε πηγαίνει απαλά πέρα δώθε».

Το «Λεωφορείο» με πενήντα πέντε ποιήματα και δέκα σκίτσα-επιβάτες είναι όχημα-εαυτός, ονειρικό αλλά και απολύτως πραγματικό, που οδηγεί στο μεταβατικό διάστημα που ακολουθεί μετά από μια μεγάλη πτώση και καταστροφή στην αναγέννηση και την δίψα για ζωή. Είναι το ταξίδι προς την ωριμότητα και την γαλήνη με προορισμό τα στάχυα και το φως. Για την εικονογράφηση του βιβλίου ζητήθηκε από οκτώ φίλους-επιβάτες να σχεδιάσουν κάτι για ένα λεωφορείο: τον Θανάση Πέτρου, τη Χρύσα Φωτιάδου, τη Μαρία Λούβαρη, τον Στέργιο Καλφόπουλο, την Αναστασία-Τέσσυ Δεληγιάννη, τον Στέλιο Εμμανουηλίδη, τον Γιώργο Γιαννόπουλο και τον Δημήτρη Δαλέζη. O πίνακας του εξωφύλλου «Στάχυα» είναι της εξαιρετικής ζωγράφου Σοφίας Δατσέρη και περιγράφει με μοναδικό και σχεδόν καρμικό τρόπο τον προορισμό του ταξιδιού: τα στάχυα και την προσμονή του φωτός. Το βιβλίο «Λεωφορείο» είναι το τέταρτο και τελευταίο μέρος της τετραλογίας «Φτωχός». •