Οι περιστάσεις του βίου του Ρίλκε έχουν κι ένα σημείο αποκαλυπτικό για τη σχέση του με τα ρόδα. Λίγους μήνες πριν πεθάνει, ενώ ξεκουράζεται στη Λωζάννη συναντάει ένα όμορφο μοντέλο, την Αιγύπτια Νιμέτ Ελούι Μπέι, αναγνώστρια και θαυμάστρια της ποιήσεώς του. Στην προσπάθειά του να την χαροποιήσει μάζεψε κάποια ρόδα από τον κήπο. Ένα από τα αγκάθια καρφώθηκε στο αριστερό του χέρι και η πληγή μολύνθηκε τόσο που και τα δύο χέρια του άρχισαν να πρήζονται. Τότε συνειδητοποίησε το θανάσιμο της αρρώστιας, στην περίπτωσή του λευχαιμίας, από την οποία έπασχε. Με θέμα το ρόδο επίσης, και που μάλλον τα ποιήματα που μεταφράζουμε εδώ μοιάζουν προεξαγγελτικά, συνέθεσε στα γερμανικά και το επιτάφιο της πλάκας του τάφου του:

Ρόδο, ω! καθαρή αντίφαση,
χαρά,
κανενός όνειρο να μην είσαι
κάτω από τόσα
βλέφαρα.