Μεταξύ του 15ου και 13ου αι. π.Χ. το χεττιτικό βασίλειο ήταν ένα από τα σημαντικότερα της Εγγύς Ανατολής, καθώς ήλεγχε μεγάλο τμήμα της Mικράς Ασίας και της βόρειας Συρίας. Διατηρούσε στενές διπλωματικές επαφές με όλα τα ισχυρά βασίλεια της εποχής, ενώ στην πρωτεύουσά του ανακαλύφθηκαν δεκάδες χιλιάδες πινακίδες, οι οποίες μας προσφέρουν πληθώρα πληροφοριών. Αρκετές πινακίδες αναφέρονται στο βασίλειο της Αχιγιάβα, δηλαδή ένα σημαντικό μυκηναϊκό βασίλειο στο Αιγαίο. Θεωρείται πλέον δεδομένο ότι ο συγκεκριμένος όρος συνδέεται ετυμολογικά με το εθνώνυμο «Αχαιοί». Τα χεττιτικά κείμενα παρουσιάζουν το βασίλειο της Αχιγιάβα ως ισχυρό και εξωστρεφές. Εμπλεκόταν συχνά στις υποθέσεις της δυτικής Mικράς Ασίας κατά τον 14ο-13ο αι. π.Χ. και διατηρούσε ένα προπύργιο στην Μιλαβάντα (=Μίλητο). Κατά τον 13ο αι. οι Χετταίοι ηγεμόνες αναγνώριζαν ως ισότιμό τους τον Αχαιό βασιλιά. Επίσης, γίνεται αναφορά σε μία διένεξη που σχετιζόταν με την Βιλούσα (=Ίλιον/Τροία). Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα κατορθώματα του Πιγιαμαράντου, ενός υποτελούς του Αχαιού ηγεμόνα, ο οποίος δημιούργησε πολλά προβλήματα στους Χετταίους και περιγράφονται αναλυτικά.

Στο εισαγωγικό κεφάλαιο παρουσιάζεται συνοπτικά η ιστορία του χεττιτικού βασιλείου κατά την διάρκεια του πρώτου μισού της 2ης χιλιετίας. Επίσης, γίνεται μία σύντομη επισκόπηση της ιστορίας της χεττιτικής γλώσσας και γραφής. Στα επόμενα τέσσερα κεφάλαια παρατίθενται τα κείμενα ανά χρονολογική περίοδο με μία εκτενή περιγραφή του ιστορικού πλαισίου της εποχής. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα συγκεκριμένα χεττιτικά κείμενα παρουσιάζονται για πρώτη φορά στα ελληνικά.